Un estresante exercicio de supervivencia terminou sen un só punto para o Atlético de Madrid, derrotado na última xogada do partido, co 1-2 de Michy Batshuayi, pero desbordado moito antes, por momentos de forma humillante, polo Chelsea, dominador e gañador de todos os aspectos do encontro.
Nin sequera o 1-0 do conxunto branquivermello no primeiro tempo, cun penalti transformado polo francés Antoine Griezmann, alterou un duelo que sempre se moveu ao ritmo que quixo e propuxo Eden Hazard e o equipo británico, que igualou á hora do choque por medio de Álvaro Morata antes do golpe definitivo. E merecido.
Moi poucas veces na era Simeone, o Atlético sufriu tanto un partido; menos aínda se sentiu tan coas mans atadas, tan desbordado, tan descontrolado e tan ameazado tanto tempo. Un paso por detrás do seu adversario, en cada sector do campo, sometido indiscutiblemente polo Chelsea, moitísimo a primeira media hora, menos máis adiante.
En trece minutos, sen unha soa ocasión do Atlético, sen unha soa parada de Thibaut Courtois, o Chelsea contara xa catro oportunidades de gol
Porque a intención inicial do Atlético de axitar o duelo a toda velocidade, desde o primeiro segundo, atopou unha resposta rotunda no conxunto británico e, sobre todo, no belga Eden Hazard, liberado entre liñas e un xeroglífico de difícil resolución para o bloque branquivermello máis aló do inicio. Todo o primeiro tramo.
En dez minutos, Simeone movera tres veces a súa estrutura de medio campo e dianteira, primeiro con catro centrocampistas, despois con tres, de novo máis tarde con catro... E en trece minutos, sen unha soa ocasión do Atlético, sen unha soa parada de Thibaut Courtois, o Chelsea contara xa catro ocasións de gol. Todas entre Morata, con dous disparos cruzados, e Hazard, cun tiro desviado e un derechazo impresionante, que debuxou unha leve parábola e que impactou contra o poste, logo de tocar nun branquivermello, co esloveno Jan Oblak inmóbil ante tal trallazo, co Atlético inquedo como nunca ante tal panorama, pero sobrevivente inesperado con todo o que supón.
Porque o equipo madrileño recompuxo a súa figura instante a instante, pasiño a pasiño, aínda lonxe do seu nivel, aínda por baixo do Chelsea, aínda cun remate máis de Morata que repeleu Oblak, pero xa nin tan superado nin tan angustiado nin con tanto tensión, máis contundente e, á vez, máis vixiado e menos protagonista o enxeño de Hazard.
E porque David Luiz, no minuto 38, cometeu unha torpeza no outro área: agarrou nun saque de esquina ao francés Lucas Hernández, que terminou polos chans. O árbitro Cunet Cakyr decretou penalti. Indubidable polo regulamento e indubidablemente rigoroso por todo o que sucede nas áreas en cada partido e non se sanciona case nunca. Desde os once metros, Antoine Griezmann transformou o primeiro remate do Atlético en todo o duelo. Un resultado incrible ao descanso visto o visto todo o tramo anterior e que aínda puido selo máis, porque minutos despois do 1-0, un alivio incalculable para o equipo branquivermello, Saúl rozou o 2-0 ao peche da primeira parte.
Nin sequera así, en vantaxe, con tantos e tantos partidos que manexou con astucia unha vez aberto o marcador, puido conter o Atlético ao Chelsea... E a Hazard, sublime de novo. Ao seu paso saíu Juanfran, á axuda do lateral Correa e Koke, todos impotentes ante o centro perfecto do belga e o croque de Morata (1-1).
Aínda a media hora do final, demasiado tempo para a carreira de supervivencia sobre a que se movía o encontro para os locais e que concluíu sen éxito no minuto 94, na última acción do choque, cando Michy Batshuayi culminou o 1-2 nunha xogada colectiva, precisa, incontestable ata para a fe do Atlético, reducido, como moi poucos rivais conseguiron, polo Chelsea.
