Nilofar Bayat: "Son a proba de que en Afganistán non hai futuro nin esperanza"

A capitá da selección afgá de baloncesto en cadeira de rodas logrou fuxir do país e foi acollida en Bilbao
Nilofar Bayat, capitana de la selección afgana de baloncesto en silla de ruedas. LUIS TEJIDO (EFE)
photo_camera Nilofar Bayat, capitá da selección afgá de baloncesto en cadeira de rodas. LUIS TECIDO (EFE)

A capitá da selección afgá de baloncesto en cadeira de rodas, Nilofar Bayat, recentemente acollida en Bilbao, asegurou que ela é "a proba" da situación no seu país: "Non hai futuro, nin esperanza nin nada polo que volver".

Nunha rolda de prensa na sede da Comisión de Axuda ao Refuxiado, CEAR-Euskadi, Bayat ha dado as grazas a todas as persoas que lles axudaron a saír do seu país a ela e o seu marido, Ramish, e pediu á ONU e ás demais institucións internacionais que axuden aos refuxiados afgáns.

Bayat narrou os días pasados: "De súpeto os talibán chegaron ao goberno e non podiamos crer a situación na que nos atopabamos".

"O día que chegaron á miña casa destruíron todo e tiña moito medo por min e pola miña familia. Ao ver a situación, quería vir a España. Recibín unha chamada da embaixada e cando saín de casa puiden ver como miles de persoas estaban a intentar saír", relatou.

Ao chegar ao aeroporto, foi a primeira vez que falou cos talibán, que "agrediron a moitas persoas, golpeáronnos a min e o meu marido. Foi un día moi difícil".

Tras pedir axuda a dous soldados alemáns, conseguiron acceder ao aeroporto. Alí pasaron dous días sen poder durmir e sen comida ata que puideron embarcar nun voo a Alemaña e logo chegar a España. Agora, Nilofar está apenada e contenta á vez. Triste, porque nos últimos días viu os "perigos" dos talibán.

"Nunca cambian e son máis perigosos que hai vinte anos. Estou moi triste porque o resto de países avanza e o noso retrocede, especialmente polas mulleres, que están en perigo, non poden traballar nin teñen dereitos", sinalou.

Ademais, está moi preocupada pola súa familia e o resto de persoas que quedaron alí: "Onte falei coa miña irmá para ver se podía saír, e díxome que os talibán mataran a oito persoas no aeroporto".

Está "moi contenta" de poder empezar unha nova vida: "Estou viva e podo empezar de novo co meu esposo". Por iso agradeceu a axuda de todos os que facilitaron que poida chegar a España, así como ao Goberno español "pola súa xenerosidade", e expresou a súa esperanza en que axuden ao resto de persoas.

Bayat, licenciada en Dereito e que traballaba en Afganistán coa Cruz Vermella, quere tamén volver xogar a baloncesto. "Non vai ser fácil continuar co baloncesto, pero non o vou a deixar. Cando estou na cancha, esquézome do que está a pasar", dixo.

Por iso, "canto antes" aceptará a oferta do Bidaideak Bilbao BSR, campión da liga de División de Honra a pasada tempada, para empezar a adestrar, do mesmo xeito que o seu esposo, tamén xogador en cadeira de rodas.

A directora da Comisión de Axuda ao Refuxiado, CEAR-Euskadi, Patricia Bárcena, advertiu de que o éxodo en Afganistán "non fixo máis que empezar", xa que abandonan o país trinta mil persoas cada día. Bárcena pediu ás institucións que habiliten corredores humanitarios e que poidan chegar os refuxiados a Europa sen que ocorra como pasou coa crise de Siria e a súa "mercadeo" de repartición de prazas por cada país.

Comentarios