A raíña Isabel II de Inglaterra iniciou a súa histórica visita a Irlanda, a primeira dun monarca británico desde a independencia deste país fai 90 anos, no medio de inxentes medidas de seguridade e algunhas protestas minoritarias.
O maior dispositivo de seguridade xamais despregado na illa, con máis de 10.000 policías e soldados en activo, púxose a proba desde primeiras horas dun día no que se escenificou un antes e un despois nas relacións de ambos os países, cuxo achegamento comezou tras a firma do acordo de paz do Venres Santo en Irlanda do Norte en 1998.
Mentres artificieiros do Exército irlandés desactivaban unha bomba de fabricación caseira achada nun autobús nos arredores de Dublín, no aeródromo militar Casement de Baldonnel continuaban os preparativos para recibir ao mediodía o avión que transportaba á real invitada.
Na alfombra vermella esperaba o viceprimeiro ministro e titular de Exteriores, Eamon Gilmore, e así comezaba unha viaxe de catro días chea de simbolismo que levará á monarca a algúns dos lugares máis emblemáticos do conflito que mantiveron ambos os países durante séculos.
Cun abrigo e chapeu verde -a cor de Irlanda- e un vestido azul -a cor do patrón irlandés, San Patricio-, Isabel II e o seu marido Felipe, duque de Edimburgo, desprazáronse despois á residencia da presidenta da República, Mary McAleese.
Alí, por primeira vez en cen anos, un monarca británico escoitou en territorio irlandés independente o Deus salve á raíña, o himno nacional do Reino Unido interpretado para darlle a benvida.
Tras a firma do libro de visitas e unha breve charla co primeiro ministro irlandés, Enda Kenny, vinte e un canonazos do Segundo Rexemento de Artillería saudaron á raíña, quen tamén pasou revista á garda de honra, composta por membros dos tres exércitos.
Logo de saudar a distintas personalidades, Isabel II e McAleese plantaron unha árbore, un carballo irlandés, que simboliza o comezo dunha nova era de entendemento entre ambos os países, cunha situación normalizada grazas ao éxito do proceso de paz.
Pero o xesto máis emotivo e esperado da xornada produciuse cando a raíña depositou unha coroa de flores ante o monumento que honra aos irlandeses caídos pola causa da liberación nacional.
Durante a solemne cerimonia celebrada no Xardín do Recordo, na céntrica Parnell Square, soaron de novo os respectivos himnos nacionais e gardouse silencio polos heroes republicanos irlandeses que loitaron contra a coroa británica.
Non houbo baño de multitudes para a monarca, dadas as estritas medidas de seguridade impostas pola Policía irlandesa (Garda) ao redor desta praza, totalmente illada para evitar que as protestas que se desenvolvían nas súas proximidades chegasen aos seus oídos.
Ao mesmo tempo, manifestantes do grupo Éirigí, unha organización supostamente vinculada a disidentes da IRA, mostraban a súa oposición lanzando contra a policía botellas de plástico, foguetes e outros artefactos.
Os disidentes da IRA advertiran durante os últimos días da súa intención de perpetrar atentados na República, en Irlanda do Norte e no Reino Unido durante este histórico acontecemento.
E a pesar das fortes medidas de seguridade, os disidentes lograron hoxe emitir ata seis ameazas bomba en toda a illa, o que motivou desaloxos de centros comerciais, parques e varios xulgados.
