A un paso da cidade, as parroquias esconden patrimonio, paisaxes nos que merece a pena perderse e moita historia con frecuencia descoñecida. Ao pé do Camiño Primitivo, Romeán é un bo lugar para gozar e empezar a descubrir o moito que ten que ofrecer o contorno urbano.
Os impoñentes casaróns con tellado a catro augas quizais sexan o primeiro que chame a atención de quen se acheguen por primeira vez a Romeán, un enclave que tivo un pasado próspero por estar á beira da ruta xacobea, pero tamén polo chamado camiño dos Bestilleiros, por onde pasaban os tratantes con cabalos rumbo á feira do 13 en Adai, procedentes de Mondoñedo e A Terra Chá e que facían noite no pobo.
Unha segunda vía de feirantes, en As Chousas, pola que pasaban os que procedían de Suegos, Barredo, A Meda ou Gondar en dirección a Nadela reforzou no pasado aínda máis o interese de Romeán.
A existencia dun castro de 70 metros de diámetro e sete mámoas no Monte das Agüeiras dan testemuño de que o lugar se poboou desde moi antigo e non faltan espazos nos que deixarse levar pola imaxinación e polo encanto da paisaxe, como as carballeiras e soutos que invitan a perderse en soidade, unha opción ideal nos tempos que corren.
E, como non, calquera poderá sentir moi preto o latexado de quen outrora habitaron o lugar se se aventura a atopar lugares como Fonte dá Sarna, de augas sulfurosas e que na zona era afamadas polas propiedades para sanar úlceras e chagas.
E, de volta ao camiño de Os Bestilleiros, ese latexar popular é fácil de sentir tamén na cruz que marca o camiño cara a Adai e que, segundo a lenda, levantouse en memoria dunha muller devorada alí por un lobo.
