O problema do vandalismo e a violencia xuvenil no centro parece lonxe de atallarse. Aos episodios de violencia e de tráfico de drogas que ata agora mantiñan en alerta aos veciños sumouse o dos atentados contra o patrimonio histórico. Os seus efectos poden comprobarse no mesmo atrio da catedral, cuxos muros apareceron cubertos de pintadas.
O espazo, que forma parte dun templo recoñecido como Patrimonio Mundial, presenta garabatos e firmas en azul que, segundo testemuñas presenciais, foron realizados por unha cuadrilla de mozos e mozas a plena luz do día, ao redor das seis da tarde, o que dá idea da impunidade coa que actúan.
As pintadas, que o tipo e cor de pintura e os trazos apuntan a que son obra dos mesmos vándalos, poden verse tanto nos muros do atrio como nos bancos e incluso no chan. Tamén noutros lugares ao redor da mesma catedral, en especial na parte superior da cale Clérigos e na Praza Fernando de Casas Novoa.
É nestes lugares onde habitualmente se reúnen cuadrillas que estiveron provocando constantes altercados, tanto polo enfrontamento entre elas como por violencia contra cidadáns. Estes problemas obrigaron a aumentar a presenza policial na zona, pero o feito de que esta non se manteña constante e reláxese pasados os días provoca que en pouco tempo os ataques físicos e contra o patrimonio vólvanse a reproducir.
É nesta zona onde se constataron pelexas tan graves como o ataque cun puño americano a un pai que trataba de evitar que extorsionasen ao seu fillo, ou as repetidas agresións a unha parella de veciños que incluso teme saír de casa ante a actitude violenta do grupo de mozos.
Varios deles foron tamén relacionados co tráfico de haxix e marihuana que se produce no fondo da Praza Maior e na Praciña do Colexio, á entrada do espazo novo do Círculo das Artes.
As medidas tomadas tanto pola Policía Local como pola Nacional non parecen ser efectivas ata o momento. Unha das dificultades coas que se atopan é boa parte dos mozos problemáticos son menores de idade, co que a capacidade de actuación é máis limitada e na maior parte das ocasións redúcese á súa simple identificación.
Pero, ademais, segundo denuncian os propios veciños, a presenza policial non é constante, senón que se reforza cando suceden algúns de estes incidentes e reláxase a medida que se van esquecendo, polo que a situación volve reproducirse ao pouco tempo, en canto estas cuadrillas volven sentirse a salvo da vixilancia policial e retoman as súas incívicas costumes.
