Un policía de fondo

O subinspector José Manuel Corral suma tres medallas de ouro e outra de prata nos últimos catro campionatos de España deste corpo

Corral, con sus medallas policiales deportivas. J. VÁZQUEZ
photo_camera Corral, coas súas medallas policiais deportivas. J. VÁZQUEZ

"Intento gozar correndo, se non resulta un deporte demasiado duro á miña idade en que xa non podes ter obxectivos profesionais". O subinspector José Manuel Corral, que está destinado na comisaría da Policía Nacional de Lugo, acábase de proclamar campión de España na súa categoría, de 40 a 45 anos, na proba en ruta de 10 quilómetros que este corpo celebrou en Huelva.

É un éxito máis na súa laureada carreira deportiva. Nos últimos catro anos conseguiu, a nivel individual, tres medallas de ouro e unha de prata neste campionato. A nivel colectivo, suma dous bronces coa selección galega, na que figuraba nesta edición outro axente destinado na comisaría de Lugo, Gerardo Lenza —os outros catro integrantes eran da Coruña, Ferrol, Pontevedra e Vigo—.

No seu currículo deportivo tamén figura, entre outros logros, unha medalla de ouro, en media maratón por equipos, e unha de prata, en individual en ruta de 5 quilómetros, nos Xogos Europeos de Policías e Bombeiros.

"Para min hai unha competición importante ao ano, que é o Campionato de España policial, e o resto de probas sérvenme como adestramento"

José Manuel Corral, que se define como "un corredor de carreiras populares" —participa en máis de 20 ao ano, entre elas as que forman parte do circuíto Corre con Nós—, adoita adestrar cinco xornadas á semana, entre 45 minutos e unha hora diarias.

"Para min hai unha competición importante ao ano, que é o Campionato de España policial, e o resto de probas sérvenme como adestramento", di o subinspector, quen detalla que o seu "vademécum" é "ser competitivo no noso campionato e despois gozar nas carreiras populares e non lesionarme".

A contorna natural da cidade adoita ser o seu circuíto de preparación. "Lugo é unha marabilla para adestrar. É un privilexio e un luxo poder correr por terra, o que favorece non lesionarse. O cemento esnaquiza", afirma Corral, que tamén fai as súas escaramuzas en pista de cando en vez co grupo do médico e adestrador Mariano Castiñeira, para o que ten palabras de agradecemento polos seus consellos.

Este policía nacional non é un runner ao uso. Di que non leva cronómetro cando adestra, non comproba en canto fai cada quilómetro, e que adoita tomarse períodos de descanso.

"Os corredores afeccionados non adoitamos descansar ata que nos lesionamos. As máis frecuentes son pola sobrecarga de quilómetros. Seguimos e seguimos para mellorar, ata que rompemos e temos que parar", advirte.

INICIOS. A súa afección por practicar atletismo foi tardía. Iniciouse fai uns 15 anos, cando roldaba os 30. "Sempre fixen deporte, pero este, por infraestruturas, é o máis sinxelo. Podes correr a calquera hora e en calquera lugar", destaca.

Tamén, a diferenza doutros atletas, foi de máis a menos en canto a distancias das probas nas que participa. Correu sete maratóns e varias carreiras de ultrafondo, de entre 90 e 120 quilómetros.

"Non son bo en nada, pero lle dou a todo. Sempre estou. Son como un pesadelo. Resúltame indiferente o terreo. Gústame a pista, o urbano, o trail, a montaña... Só cambio as zapatillas", explica.

Corral considera vital a fortaleza psicolóxica, porque mentres "os deportes de equipo son máis levadíos, aquí corres só e non podes relaxarche porque se non xa non es competitivo", precisa.

A este subinspector, que vai camiño de cumprir 23 anos no corpo —os 12 primeiros destinados en Madrid e os últimos cinco en Lugo—, o deporte benefícialle no exercicio de profesión, porque lle achega "axilidade, resistencia...".

En máis dunha ocasión tivo que correr detrás dun delincuente. Recorda que unha vez que estaba fóra de servizo, cando estaba destinado en Alicante, un tironero díxolle cando o detivo "¿Vostede non fuma axente, verdade?".