A Audiencia eximiu en abril a un pai de manter ao seu fillo por vago

Un pai deberá seguir pagando pensión ao seu fillo de 26 anos e con familia propia

A Audiencia anula unha sentenza anterior que lles reprochaba a el e ao seu irmán, de 21 anos, que nin traballasen nin se formasen. En cinco anos non foi nin a un curso e traballou 40 días, pero os xuíces consideran que se debe á situación de crise económica
Sede de la Audiencia Provincial de Lugo
photo_camera Sede de la Audiencia Provincial de Lugo

A sala civil da Audiencia Provincial de Lugo acaba de emitir unha sentenza que obriga a un pai a seguir pasando a pensión alimenticia aos seus dous fillos. Ambos viven coa nai e nin estudan nin traballan nin se forman, a pesar de que un ten 21 anos e o outro, 26 e xa é, á súa vez, pai de familia, que tamén vive coa nai.

A Audiencia revogou unha sentenza emitida polo xulgado de Primeira Instancia 2 de Lugo, que eximira ao home de seguir pagando os 300 euros mensuais que lles achegaba desde o seu divorcio, en 2007, ante "a actitude indolente á hora de buscar traballo e de aproveitar os seus estudos". En opinión da xuíza Ángela Galván, esa indolencia atopa o seu encadre no apartado do Código Civil que di que a obrigación do pai de seguir achegando a manutención aos seus fillos "cesará cando a necesidade daqueles proveña de mala conduta ou de falta de aplicación no traballo".

Segundo se considerou probado durante o proceso xudicial, "ambos os fillos figuran como demandantes de emprego, e ningún deles participa en ningunha actividade formativa. Resulta evidente a dificultade que na sociedade actual supón atopar traballo para uns mozos de 21 e 26 anos, pero por esta circunstancia debe aproveitarse para ampliar a formación e con iso as posibilidades de atopar un emprego. Precisamente isto é o que non demostraron os fillos".

E é que estes, segundo explica o fallo, alegaran que estaban apuntados ao Inem pero que non accederan ao mercado laboral "por causas non imputables a eles, senón polas circunstancias económicas que existen actualmente", e que si tiñan interese en realizar cursos formativos. Con todo, a xuíza destaca que non fixeron ningún e que unha vez que a un deles o chamaron para un curso non foi porque tivo que operarse "de catarata traumática, o que lle supuxo un día de hospitalización, 72 horas sen conducir e un mes sen movementos bruscos". O de 26 anos e pai de familia, pola súa banda, traballou 40 días en cinco anos.

"O seu traballo neste caso", concluía a xuíza antes de eximir ao pai de seguir pagándolles a manutención, "é formarse para atopar traballo, e non se achegou proba algunha de devandito empeño".

A CRISE. No entanto, esta sentenza foi recorrida ante a Audiencia Provincial, cuxa sala civil viu a situación de xeito radicalmente diferente. Os xuíces José Manuel Varela, Inmaculada García e María Zulema Gento, esta última ademais como relatora e redactora do fallo, anularon a sentenza "tendo presente o marco de crise económica actual, ao constar que ambos figuran como demandantes de emprego, sen que se lles concederon actividades formativas coa excepción da concedida a un deles nunha soa ocasión e á que non puido acudir por motivo dunha intervención cirúrxica. Xa que logo, debemos concluír que o pai non acreditou a existencia de desidia ou falta de vontade na procura de emprego por parte dos seus fillos".

Deste xeito, a Audiencia Provincial determina que o pai deberá seguir pasando os 300 euros mensuais aos seus dous fillos, polo menos ata que varíen as circunstancias, para ben ou para mal, e o home poida volver reclamar xudicialmente.

Comentarios