Unha lucense recibirá uns 150.000 euros de indemnización por parte do Sergas logo de perder unha perna por un mal diagnóstico tras unha operación de implante de xeonllo. O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) considera que os 80.000 euros que o xulgado de primeira instancia de Lugo determinara non son suficientes para compensar o dano causado á muller, que solicitaba 400.000.
A paciente foi derivada polo Sergas a un hospital concertado para que lle realizasen un implante de xeonllo. Foi durante o postoperatorio cando xurdiron os problemas. A paciente avisou insistentemente dunha dor, pero este foi achacado polos médicos a simples molestias derivadas da propia operación, sen ter en conta outras opcións. En realidade, o que esta sufrindo era unha "trombosis arterial poplítea", pero para cando lla diagnosticou xa era tarde e tívoselle que amputar o fémur á altura do xeonllo.
Os médicos atribuíron os síntomas aos normais pola operación de implante de xeonllo á que acababa de someterse
A Xustiza dá neste caso a razón ao letrado da paciente, Óscar Núñez Torrón, que argumentou que ese atraso no diagnóstico impediu que se lle aplicasen medidas terapéuticas que puidesen evitar a amputación. En realidade, segundo coincide a sentenza, tampouco é seguro que se se detectou antes o problema a muller puidese salvar a perna, pero a pesar desa "incerteza", o que é innegable é que ese atraso no diagnóstico supuxo unha "perda de oportunidade" que "determinou que a extremidade excedese o límite de viabilidade".
O SERGAS, RESPONSABLE
O Sergas defendera que non era a súa responsabilidade, senón do hospital concertado onde foi operada, pero tanto o xuíz de Lugo como agora o TSXG considera que é a administración directamente responsable do servizo a que debe asumir a indemnización, sen prexuízo de que logo o Sergas poida reclamar contra o centro concertado.
No que non está de acordo o TSXG co xuíz de primeira instancia é na valoración da indemnización, que se fixou en 80.000 euros. A sala considera que dado que "a probabilidade de curación co tratamento adecuado resultaba altamente probable" e os "importantísimos prexuízos estéticos e funcionais", dita cantidade ha de elevarse polo menos ata os 110.000 euros. A esa cifra hai que sumar ademais os intereses legais; dado que se trata dun asunto de 2008, estes roldan os 40.000 euros, polo que se chega a eses 150.000.
ADAPTACIÓN DA VIVENDA
Unha cantidade afastada dos 400.000 que solicitaba a defensa da muller, pero limitada precisamente, segundo argumenta a sentenza, porque a condena baséase nunha perda de oportunidade (é dicir, nunha hipótese do que puidese pasar) e porque non se incluíron outros conceptos alleos aos meramente sanitarios, como os derivados da readaptación da vivenda.