Toda a patoloxía urxente baixa a mínimos históricos, desde o ictus ás apendicitis

A falta de mobilidade exterior polo confinamento e, sobre todo, o medo a contraer o virus no hospital explican que os pacientes de Urxencias do Hula redúzanse nun 75%
Entrada del servicio de urgencias del Hula (NO USAR HASTA QUE SALGA EN PAPEL). XESÚS PONTE
photo_camera Entrada do servizo de urxencias do Hula. XESÚS Ponche

Este é un fenómeno xeneralizado, que se está vendo en toda España, no que Lugo non é unha excepción e para o que os médicos non teñen explicación: moitos enfermos urxentes parecen haberse ‘evaporado'. Non se trata de que se reduzan visitas ao hospital para consultas, que o fixeron porque agora recíbenas por teléfono, senón dunha redución brusca de problemas de saúde que verdadeiramente non poden esperar, desde ictus ata apendicitis.

O primeiro é, por exemplo, a urxencia neurológica número un: o 90% dos casos urxentes que ve un neurólogo son os ictus e na provincia, cunha poboación de idade avanzada, danse con frecuencia. “Non sabería dicir en que porcentaxe pero baixaron moitísimo. é algo para o que non teño explicación”, recoñece o xefe de Neurología do Hula, Robustiano Pego.

O segundo é outro exemplo clásico de pura urxencia. O que no triaje do que tan a miúdo é o servizo de entrada ao hospital consideraríase como absolutamente prioritario, que debe entrar sen esperar. O xefe de Cirurxía, José Conde, tampouco ten explicación.

“Nas últimas dúas semanas operamos dúas ou tres; noutra época serían entre oito e dez”, apunta, á vez que recorda que, ao contrario que outras intervencións urxentes, nas que pode influír, por exemplo, un maior control da dieta grazas ao confinamento, a apendicitis non entende desas cuestións e é moito máis azarosa, imposible de frear ou atrasar por un cambio de hábitos. Ao mesmo tempo o que a padece non se pode abstraer do que lle pasa e se tarda en ir ao hospital farao cunha peritonitis, algo que noutras zonas algúns médicos din estar a ver máis a miúdo.

Hai menos fracturas de cadeira, o que se pode explicar porque os maiores están máis supervisados agora

Que se trata de mínimos históricos próbano os datos que manexan servizos como o de Medicamento Interno, con acceso a información dos últimos vinte anos. “En marzo do ano pasado tiñamos unha media de cen ingresados ao día. Agora, uns 35”, explica o xefe, Emilio Casariego.

Medicamento Interno é o servizo con máis ingresos de calquera hospital. Del forma parte a unidade de Enfermidades Infecciosas, onde son hospitalizados os pacientes con Covid-19. Pero á marxe destes enfermos, o panorama cambiou radicalmente.

Obsérvase, por exemplo, nas fracturas de cadeira dos anciáns, un problema moi frecuente entre os maiores e que, xa que logo, en Lugo, cunha poboación envellecida, dáse moi a miúdo. Son os internistas, xunto aos traumatólogos, os encargados de supervisar aos pacientes, xa que o paso por quirófano e por unha hospitalización para un ancián, a miúdo enfermos crónicos, pode supor unha descompensación doutras patoloxías de base que hai que previr. “Calculo que se reduciron nun 70% máis ou menos”, explica o doutor Casariego.

Ninguén ten explicacións absolutamente certeiras, admite, pero apunta unha posible explicación: o confinamento. “Non se trata tanto de que os maiores estean máis en casa porque, de feito, moitas das caídas que provocan unha fractura prodúcense dentro de casa, facendo calquera movemento cotián. Pero poida que, o feito de que todo o mundo estea confinado, fai que teñan máis supervisión e axuda, e xa non teñan que facer certas cousas porque outros as fan por eles e iso evite caídas”, di.

“Desde o servizo de Cardiología recordámosvos: non demores a túa chamada ante un posible infarto"

INFARTOS. Os que non se reducen son os infartos. Ao contrario que noutras zonas onde os cardiólogos observan baixadas de ata o 40% neste número, en Lugo mantéñense como sempre. Hai habitualmente unha media dun cada dous días e ségueos habendo. Con todo, si se observa algo distinto e moi preocupante. “Os infartos chégannos máis evolucionados. A xente tarda máis en chegar ao hospital porque ten medo a vir. Entran pola porta preguntando cando se poden ir ou chegan cun infarto, que é un problema serio e prioritario, e dicindo que non queren pillar o Covid-19”, explica Raymundo Ocaranza, cardiólogo hemodinamista do Hula, que recorda que, canto máis tempo se tarde en abrir a arteria, peor prognóstico.

Esa situación, que se dá tamén noutras áreas, ten tan preocupados aos cardiólogos do servizo lucense que ata iniciaron unha campaña con carteis que recordan que non se debe esperar. “Desde o servizo de Cardiología recordámosvos: non demores a túa chamada ante un posible infarto, reducirás o dano. Continuamos aquí durante as 24 horas do día para seguir coidando corazóns. Os infartos non entenden de coronavirus”.

Finalmente, en Atención Primaria tamén se reduciron o número de consultas substancialmente, que ademais se producen case ao 90% por teléfono, segundo recorda a médica de Familia Sofía López Linares.

Comentarios