Só fai falta un raio de sol para prender a chama

Lugo tiña ganas de festa e as rúas enchéronse o sábado pola tarde de romanos, castrexos e ‘civís' locais e foráneos. Non houbo campamento que non fervese de visitantes nin actividade sen público
Un momento del Arde Lucus. XESÚS PONTE
photo_camera Un momento do Arde Lucus. XESÚS Ponche

Ao Arde Lucus deste ano só faltáballe un raio de sol para celebralo a todo o que dá a nova normalidade permite. Este sábado pola tarde, os lucenses saíron á rúa para gozar dun Arde Lucus bastante parecido aos convencionais, animados pola tregua das choivas e por unha ligerísima subida das temperaturas.

Aínda que os asistentes foron menos e as actividades máis limitadas para evitar as concentracións, o certo é que a animación nas rúas do centro histórico, as larguísimas sobremesas e a vida nos campamentos ofreceron unha imaxe da festa moi parecida á doutras edicións. Non cabe dúbida de que había ganas de Arde Lucus e, aínda coas medidas preventivas da pandemia, foron moitos os que gozaron da festa.

Un momento do Arde Lucus. XESÚS Ponche6

Elisa Rodríguez e o seu marido viven en Madrid pero teñen unha casa no Cádavo. Xa coñecían o Arde Lucus e precisamente por iso querían mostrarlle a festa á súa amigos María Jesús Lerma e Alfredo Belinchón. "é verdade que hai menos xente e que os campamentos e actividades están este ano máis repartidos pola cidade, pero así tamén tes a oportunidade de ver máis cousas", explicou este sábado, a piques de saír da castra instalada no parque de Rosalía de Castro.

Outro cambio que percibiron con respecto a edicións previas foi que o número de xente caracterizada era menor. "O tempo influíu. Nós iámonos a vestir de romanos pero o tempo non acompañaba e cambiamos de idea", apuntou.

Vendo as rúas é moi posible que outras moitas persoas optasen pola mesma medida e, no caso dos lucenses que, logo de vinte anos de festa, xa teñen traxes de romanos ou castrexos, optar polos segundos. O cociente de antigos poboadores fronte aos romanos aumentou moito o sábado, xa que as capas de pel que caracterizan a súa vestimenta agradecíanse dadas as temperaturas.

Branca Novoneyra, lucense que reside en Santiago de Composterla, acudiu este sábado a Lugo con outro obxectivo moi diferente ao da festa: facer unha proba para docente no conservatorio de Danza. No hotel no que quedou, segundo observou, a maioría estaban na mesma situación que ela. Non estaban en Lugo polo Arde Lucus senón para participar nas oposicións de Educación. Con todo, unha vez acabadas as probas moitos si que aproveitaron para botar unha ollada.

Un momento do Arde Lucus. XESÚS Ponche4

"Non veño todos vos anos pero a miña familia si que ou celebra. Paréceme unha boa idea que a cidade aproveite a súa historia, que poña en valor ou seu patrimonio tanto material como inmaterial", dixo.

Kirenia Martínez, residente na Coruña que a acompañaba, non viñera antes pero lle pareceu moi interesante o carácter divulgador da festa.

Os restaurantes e bares do centro tamén rexistraron moitísima afluencia grazas á festa de recreación histórica, poida que non como outros anos pero si moito máis que en calquera momento da pandemia. Arde Lucus supón un aperitivo de normalidade e a xente agradeceuno.

Recorda que podes participar no concurso de caracterización do Arde Lucus. Podes gañar incribles premios.

Comentarios