A Rolda da Muralla peonil, ou semipeonil, é posible, pero necesÍtanse algúns axustes noutras rúas da cidade, nos semáforos e, sobre todo, na mentalidade colectiva, para ter un espazo de goce para os cidadáns sen que se vexa prexudicada a actividade económica nin a mobilidade. Estas son as cinco conclusións dun mes de aplicación da medida e a análise do que o Concello proxecta a partir de agora.
1. Cidadáns contentos e coches a menos de 30 por hora
A aceptación cidadá quedou patente nada máis pecharse o tramo. Segue habendo quen preferiría camiñar en sentido contrario, sobre todo para evitar algún coche despistado que puidese saírse do carril, pero a norma xeral é ver á xente camiñando sobre o asfalto que antes ocupaban os vehículos, sobre todo a determinadas horas do día. A velocidade dos coches tamén se reduciu de forma significativa. Agora si que se cumpre a limitación de 30 quilómetros por hora. Xa non hai adiantamentos e poucas veces pódese pisar o acelerador. Tamén as bicicletas déixanse ver, non como antes, que a pesar de ter un carril de circulación prioritaria, apenas transitaban ao redor da Muralla.
2. Pequenas retencións sobre todo polos semáforos
Non todo é cor de rosa. Prodúcense a algunhas horas do día pequenas retencións, ou circulación lenta, pero dá a impresión de que son os propios semáforos, dispostos e programados no seu día para tráfico denso, os que frean o fluír dos coches. ¿Atascos? Por agora non, aínda que a volta ao cole de setembro, no caso de que se desenvolva como todos os anos, si que podería ocasionar algún problema puntual a horas determinadas. Ao ser unha medida provisional, tampouco están afinadas as normas das interseccións (cando un coche quere virar cara ao centro histórico). é intención da área de mobilidade do Concello, do BNG, modificar o tempo dos semáforos e emendar estas disfuncións nos sinais horizontais.
3. Os conos laranxa, demasiado provisionais
O coronavirus desencadeou todo moi rápido. Tamén a peonalización parcial da Rolda. Unha empresa colocou uns conos laranxa nunhas horas e entre a mañá e a tarde xa se podía camiñar por onde antes había coches. Para un mes está ben, pero a medida que pasan os días faise demasiado provisional. A intención do Concello é colocar nalgunhas zonas bolardos verdes, dos que van atornillados ao chan. Noutras, estúdase a instalación de valos, tamén desa cor, recheas de auga, como as que se utilizaron en certos momentos na Avenida da Coruña. Son tres meses inicialmente, pero a área de mobilidade non parece que vaia dar pasos atrás neste asunto. Talvez incluso adiante, dado que a peonalización foi un dos eixos da súa campaña electoral.
4. Se se van os coches da Rolda... ¿por onde irán?
Sería moi bonito ver a moita xente a pé e en bicicleta, pero non vai ser así e todos sábeno. A pesar de que tras o Covid-19 poida haber certo cambio nos costumes, a realidade é que os coches seguirán circulando e a organización da cidade tenlles que dar opcións. Na actualidade hai unha boa "segunda rolda": a cidade está circunvalada por amplas avenidas, ás veces incluso de dobre carril en ambos os sentidos: roldas de Fingoi e do Carmen, por unha banda; Duquesa de Lugo polo outro. O problema xorde na zona da Estación e, en maior medida, en Fontiñas. Os principais atascos da cidade danse agora nesa avenida, onde os aparcadoiros en ambos os lados cómense literalmente a amplitude da rúa. Cando haxa a proxectada rotonda de San Eufrasio mitigarase o problema, pero non parece que se vaia a resolver.
5. Un monumento libre de vehículos, o plan de futuro
Non se prohibirá a circulación, pero se dificultará ata que aos condutores non lles compense percorrer a Rolda, salvo se van a algún lugar dentro dela. O Concello buscará que non sexa un viario de paso, esa gran rotonda que é agora, e permitirá o paso de vehículos, a dez por hora e cun motivo. Disuadir no canto de prohibir. é o exemplo de Pontevedra e tamén doutras cidades de España con amplas zonas peonís, por exemplo Salamanca, Ávila (moi parecida a Lugo en certo xeito) ou Xirona. A intención é crear un modelo propio, onde cada condutor poida acceder sempre que o xustifique, ou ben un número de veces ao ano, con control por medio de cámaras. Nese momento, tanto institucións como iniciativa privada terán o reto de darlle contido a ese gran espazo. A presenza humana parece garantida.
