A pandemia puido coa propiedade independente dos hospitais privados e os dous de Lugo pasaron xa a mans de grandes grupos. O pasado mes de xullo fíxoo Polusa (a operación completouse en novembro) e, agora, tal e como estaba previsto deu o paso o sanatorio Nosa Señora dos Ollos Grandes, propiedade da familia López Pardo desde a súa fundación en 1967 e xa completamente en mans de Quirón, o primeiro grupo sanitario de España en facturación.
Directivos da empresa —como o director xeral de operacións, Juan Carlos González Acebes, ou os xerentes dos outros tres centros que ten en Galicia, entre eles o de Quirón Coruña, que é tamén o director territorial na comunidade, Carlos Paz—, reuníronse con traballadores do Ollos Grandes aos que trasladaron a súa intención de conservar todos os empregos. Tamén está previsto que se manteña a directiva, con Juan Castro como xerente e José Carlos Méndez como director médico do hospital.
Aínda que o centro cambie de mans, parte da familia López Pardo seguirá vinculada a el. Cristina López Pardo, que era a representante da propiedade na administración do sanatorio, continuará como responsable de Calidade e de Farmacia. Alejandro López Pardo seguirá sendo un dos traumatólogos do centro, actividade que combina coa súa xefatura de sección no Hula. Non está aínda resolta a vinculación que poida manter o terceiro irmán, Manuel López Pardo, ata o 2019 xerente do hospital e, desde entón, administrador solidario da empresa.
O fundador, Manuel López Pardo, mantivo funcionando a súa consulta ata o inicio da pandemia, momento no que se retirou da actividade.
Juan Castro asegurou este mércores que a intención de Quirónsalud era aumentar a actividade; é dicir, non só conservar o actual persoal —con 130 traballadores en nómina e 35 facultativos, entre arrendadores de despachos e os que teñen contrato por servizos profesionais— senón incrementala, pero tamén indicou que sería prematuro avanzar cales serán as novas incorporacións á carteira de servizos.
A venda a Quirón era, en realidade, un segredo a voces despois de que, tal e como recolleu este diario o pasado mes de setembro, transcendese a visita de directivos da empresa, en mans do grupo alemán Fresenius, ao sanatorio lucense. Nas últimas semanas, ademais, a propiedade remitiu unha carta a moitos traballadores e médicos vinculados ao centro anunciando que sería a última comunicación que tería con eles desde esa posición e mostrando unha actitude de esperanza para o futuro. Materializouse recentemente e fíxose oficialmente pública o mércores.
Unha venda que se lastrou pola pandemia e polas iniciais condicións
O xerente de Ollos Grandes, Juan Castro, asegurou o mércores que a elección de Quirón para vender o sanatorio debíase a que o grupo tiña a mesma cultura empresarial coa que traballou o hospital lucense desde os seus inicios: pór ao paciente no centro. Á marxe de que si compartan esa intención, o certo é que pouco ten que ver unha empresa familiar co principal grupo sanitario español, que facturou case 3.300 millóns de euros en 2019 e con máis de 400 de beneficios.
Inicialmente a propiedade tiña intención de manterse na xestión e, de feito, cando en febreiro de 2020 se recoñeceu que se estaban estudando ofertas de compra, insistiuse en que unha cuestión decisiva era conservar certo grao de intervención e que o sanatorio seguise mantendo a súa identidade.
Manuel López Pardo quixo un hospital ao día, que resultase próximo aos pacientes e no que os traballadores fixesen carreira e tívoo. Tomáronse decisións crave, como a compra da primeira resonancia magnética que tivo a provincia no comezo dos 80 e que implicou un substancial incremento no fluxo de pacientes da pública, por exemplo. Pero as obras, destinadas a presentar un centro moderno e actualizado, se eternizaron e endebedaron ao centro.
É probable ademais que se iniciasen cando os hospitais requirían de determinadas cousas e se acabasen cando precisaban outras, como menos camas e máis cirurxía ambulatoria. De calquera forma, o centro nunca acabou de recuperarse. Non se fixo pública a cantidade pola que se vendeu pero se cre que non supera demasiado o importe da débeda. Con esta venda, o panorama da sanidade privada en Lugo consolida un envorco radical, ao ter agora a Quirón e Ribera Salud, os dous principais grupos de España, en liza nun mercado limitado como é o de Lugo.
apostas. Se no caso de Polusa a súa vantaxe era unha contabilidade saneada e o seu lastre unhas instalacións un tanto obsoletas, no de Ollos Grandes é exactamente ao revés. A infraestrutura coa que conta o sanatorio é unha gran vantaxe, pero é tamén a razón da Máis metros e no centro
Cando en 2011 o centro reabriu as súas portas logo dunhas obras longas e que custaron moito máis do inicialmente previsto, contaba con catro veces a súa superficie anterior, 70 camas e 7 quirófanos. Esta ambiciosa obra fíxose ademais podendo crecer no centro da cidade, nunha localización que se considera un dos seus principais atractivos.
9 millóns
É a facturación media do centro nun ano convencional. A pandemia supuxo un forte revés e o seu propio xerente recoñeceu que nos meses do estado de alarma chegou a caer á metade.
