Cando está a piques de cumprirse unha década desde que a xuíza Pilar de Lara paralizase as obras de construción das torres de O Garañón, acábase de rexistrar a primeira vítima mortal neste esqueleto de formigón armado, que se converteu no proxecto urbanístico máis controvertido e interminable da historia recente de Lugo.
A media tarde do pasado domingo unha muller, de 54 anos de idade, precipitábase ao baleiro desde a sexta planta deste mole, que se atopa nas inmediacións do parque Rosalía de Castro da capital lucense. Tres días antes a vítima xa fora sorprendida no interior das torres por axentes da Policía Nacional, que conseguiron entón disuadila.
Pese ao precinto xudicial e ao peche perimetral que limitan o acceso a O Garañón, as súas torres convertéronse nos últimos anos nun lugar de peregrinaxe para ousados adolescentes lucenses, nunha práctica que se denomina turismo de risco, e tamén deu temporalmente acubillo a okupas e vagabundos.
En máis dunha ocasión tamén se produciu algún incendio, que requiriu a intervención dos bombeiros.
Unha semana antes desa morte tres menores, de 15 anos, foran soprendidos por axentes da Policía Local na cuarta planta dunha das torres, ao que, segundo declararon, accederon para "esculcar".
prácticas temerarias. Arrefriado a pequena liorta política sobre este polémico proxecto e aletargada a solución urbanística á súa obrigada derriba, as torres do Garañón foron noticia nos últimos anos polas sucesivas incursións imprudentes de mozas, sobre todo menores de idade.
Uns cóanse para subir ata as últimas plantas deste esqueleto de formigón armado para facerse selfis cos seus teléfonos móbiles de última xeración, atraídos polas incomparables vistas do río Miño, para despois colgar nas redes sociais co fin de conseguir unha infinidade de likes dos seus seguidores.
Outros optan por descargar adrenalina, coma se dunha práctica de terapia destrutiva tratásese, rebentando os tabiques do interior con paus, barras metálicas ou pedras e despois arroxando o cascallo resultante ao baleiro, segundo as queixas que en máis dunha ocasión manifestaron os veciños da contorna do parque Rosalía de Castro.
Mozos aínda máis tenerarios descolgáronse para realizar nas súas fachadas pintadas con declaracións de amor ou con outras mensaxes case encriptados.
Esas incursións entrañan un risco. Para acceder ás plantas de O Garañón é preciso subir por unha escaleira de obra que non dispón de pasamanos ou varanda, nin de medida de seguridade algunha que evite que alguén se precipite ao baleiro no caso de que se produza un inesperado tropezón. Ademais, os ocos destinados ás fiestras e as portas exteriores tampouco contan con algún tope que poida frear unha caída.
O recinto do Garañón tamén se converteu nun vertedoiro incontrolado no que amontóanse latas e botellas de plástico, entre outros residuos.
