A pandemia acentúa a necesidade

A pandemia non fixo máis que acrecentar as necesidades das persoas que precisan a solidariedade dos demais para saír adiante. Xente de diversos estratos sociais que empuxados polas condicións da vida, por algunha desgraza familiar ou por problemas de saúde víronse na tesitura de ocupar un lugar na vía pública onde pedir unha axuda económica que lles axude a subsistir ata que as súas condicións vitais melloren.

Así as cousas, a pandemia, o aumento dos ertes e despedimentos e o peche de diversos comercios e empresas contribuíu a que o número de persoas que ven obrigadas a recorrer á mendicidade na cidade de Lugo aumente nos últimos meses.

As portas de acceso á muralla próximas ao centro histórico adoitan ser paradas habituais destas persoas. Lugares onde reciben os donativos de cidadáns anónimos que axudan coa vontade. A chegada do frío e a choiva recrudeció a situación de desamparo da xente que se ve obrigada a esperar a axuda do próximo, sentadas no chan.

Moitos destes cidadáns, que non pasan pola mellor situación económica, son facilmente reconocibles polos carteis que portan cos que solicitan a colaboración dos demais baixo un par de frases aclaratorias.

María, nome ficticio, é unha súbdita romanesa que desembarcou na cidade da muralla hai seis anos. O reflexo dos seus ollos azuis non se apagou. Mantéñense brillantes e á expectativa. Como as súas esperanzas de atopar un futuro laboral estable, que se viron truncadas polo protagonismo do covid-19.

O seu currículo laboral pasa empregos na hostalería onde alternou demasiados contratos temporais, e no servizo de limpeza doméstico, oficio que aínda desempeña por horas. "Traballei durante algúns anos na hostalería nalgúns pobos da provincia e máis tarde vinme a Lugo", relata con aspecto circunspecto.

Grazas ao labor de Cruz Vermella Lugo e os servizos sociais municipais, as persoas con menos recursos afrontan o futuro en busca dunha segunda oportunidade.