Oncoloxía do Hula planea ofrecer algún tratamento de inmunoterapia a domicilio este mesmo ano. Sergio Vázquez, explicou este mércores —no marco da conferencia Unha misión, unha visión organizada con motivo do décimo aniversario do hospital— que ese é un dos proxectos nos que traballa o servizo que dirixe.
O obxectivo é empezar ofrecendo un tipo de tratamento inmunoterápico concreto e poder estendelo a outros, ata chegar a incluír tamén quimioterapia.
Na súa intervención, o doutor Vázquez fixo un percorrido pola evolución do servizo de Oncoloxía Médica nos últimos anos, que se caracteriza por un gran crecemento. Recordou, por exemplo, que en 2013, eran 6 os facultativos especialistas e en 2019 xa eran o dobre. Nese mesmo período de tempo, os comités de tumores pasaron de 5 a 12 no Hula, que se converteu no hospital da comunidade autónoma que ten máis en funcionamento.
A importancia dos comités de tumores radica en que supoñen unha abordaxe multidisciplinar de cada caso. O xeito no que se vai a tratar o cancro dun paciente decídese en reunións periódicas nas que participan representantes de todos os servizos implicados. Vázquez recordou a importancia da colaboración entre servizos e que estes non se convertan en reinos "de Taifas".
No relatorio tamén interveu o xefe de Radioloxía, Manuel Vázquez Caruncho, que repasou os cambios do seu servizo e aludiu á que será unha próxima incorporación de tecnoloxía, un PET cuxa adquisición foi anunciada o pasado martes polo presidente da Xunta na súa visita ao Hula.
O doutor Vázquez Caruncho recordou que, na actualidade, un especialista de Medicina Nuclear do Hula viaxa a Santiago unha vez por semana para facer as probas PET dos pacientes de Lugo. Uns 1.500 trasládanse cada ano para unha delas.
O xefe de Radioloxía explicou que un médico nuclear de Lugo viaxa cada semana a Santiago para facer os PET de pacientes lucenses
Tamén aludiu ao incremento de actividade e de técnicas que se foron sumando nos últimos anos. Destacou a gran demanda da Radioloxía intervencionista e a extirpación por vía percutánea de tumores benignos de mama. Recordou que se poderían facer tamén cos malignos e que, de feito, ás mulleres que non poden operarse ofréceselles unha técnica de aplicación de nitróxeno líquido para necrosar o tumor.
Pola súa banda, o xefe de Otorrinolaringoloxía, Marcos Rossi, igualmente referiuse ao substancial aumento de actividade que viviu o seu servizo desde que abriu o Hula e que chegou a duplicar cirurxías. En 2010, facía 327 operacións anuais, mentres que en 2019 eran xa 619.
Aínda máis rechamante resulta o feito de que, antes da apertura do Hula, non se facía ningunha cirurxía maior ambulatoria e, na actualidade, nun ano convencional prepandémico, un terzo das intervencións xa non requiren o ingreso do paciente. De feito, Rossi recordou que a actividade cirúrxica ambulatoria é tan grande que se está facendo evidente a necesidade de ampliar esa área de quirófanos.
O director asistencial da área, Rafael Monte, encargado de presentar e moderar a charla, coincidiu nesa necesidade. Na súa presentación, destacou a boa relación entre servizos como unha das claves que caracteriza o traballo no Hula e recordou que, nesta década, fixéronse máis de 4,4 millóns de consultas, dous terzos derivadas de Primaria.
Así, recordou que a medicación dos pacientes ingresados consistía nun conxunto de vasiños, rotulados co número de habitación e cama do paciente, que contiñan a pastilla ou jarabe que tiña que tomar. É dicir, que as enfermeiras repartían unha medicación sen saber realmente que era. Comparouno con ese mesmo labor no Hula, onde se conta cun carriño cun portátil incorporado no que se informar da pauta de cada paciente, cando recibiu a última toma e calquera cuestión de medicación que deba coñecerse.
Admitiu que estaba "avergonzada" ao recordar que os sanitarios percorrían hai lustros os corredores do Xeral fumando e apagaban os cigarros nos baños dos pacientes, un costume superado que parece agora marciano.
As enfermeiras tiñan entón un diario onde apuntaban as incidencias dos pacientes para informar as compañeiras doutra quenda. Agora contan cunha historia enfermeira e cada paciente ten o seu plan de coidados específico.
Tamén recordou os apuros que pasou intentando interpretar algunha prescrición de medicación realizada por un médico con letra complicada de entender, mentres que agora o Hula é un hospital sen papeis onde eses problemas xa non se dan.
