Un novo inxectable para hemicrania, esperanza para 30 pacientes do Hula
Beneficiará a enfermos que non responden a ningún tratamento, tampouco o bótox
LUGO. A chegada dun grupo de novos fármacos contra a hemicrania é unha noticia que ten a un grupo concreto de pacientes expectantes. Nunha enfermidade tan prevalente que leva anos sen contar con novos tratamentos, o uso de anticorpos monoclonales supón unha gran noticia. O neurólogo do Hula, Miguel Alberte Woodward, calcula que empezarán a administrarse a principios do ano que vén e que na área de Lugo unha trintena de enfermos poderanse beneficiar.
Aínda que aínda non están definidos exactamente os criterios de prescrición, espérase que sexan tratamentos para pacientes refractarios, os que probaron o resto de opcións sen éxito. «Dos pacientes con hemicrania crónica, entre o 25% e o 30% non contan cun tratamento eficaz», explica.
A maioría de pacientes con hemicrania crónica -os que teñen dores de cabeza máis de 15 días ao mes, nalgúns casos practicamente a diario- pasan ao longo do tempo por distintos tratamentos, fármacos que deben tomarse diariamente, de forma preventiva, co obxectivo de reducir a frecuencia dos ataques. Aos que non lles funcionan, ofréceselles a posibilidade de recibir inxeccións de toxina botulínica (bótox). As picadas con esta sustancia en 31 puntos da cabeza son o tratamento duns 50 enfermos lucenses. Aínda que para moitos supuxo un verdadeiro antes e despois, hai un grupo deles aos que tampouco lles funciona.
O novo medicamento -en realidade catro fármacos distintos que funcionan da mesma xeito e dos que dun, Enerumab, a chegada é inminente- ten un mecanismo de acción diferente aos dispoñibles ata agora. Estes fármacos monoclonales actúan sobre o péptido CGRP, unha proteína presente cando se produce un ataque migrañoso.
«Dos pacientes con hemicrania crónica entre o 25 % e o 30 % non contan con tratamento eficaz»
A administración tamén é diferente ao resto de fármacos. En tres dos catro medicamentos que se introducirán no mercado trátase dun inxectable que se administrará o propio enfermo unha vez ao mes. «Virá a consulta a aprender a facelo e logo poderase pór a inxección na súa casa. Só un deses medicamentos trátase dunha inxección intravenosa e nese caso si que terá que ir ao hospital a recibila», explica.
O feito de que só teña que picarse unha vez ao mes é algo que os especialistas estiman como moi positivo. Os pacientes que toman fármacos diarios poden esquecerse dalgunha dose, o que inflúe na súa eficacia. Os que reciben bótox deben ir ao Hula e someterse a unha serie de inxeccións que, aínda que non doen moito, si son incómodas de recibir.
A aparición destes fármacos considérase o único avance no tratamento da hemicrania, da que hoxe se celebra o día mundial de concienciaión sobre a enfermidade dos últimos quince anos.
Podería funcionar en máis enfermos
O doutor Alberte Woodward recorda que, en realidade, os estudos dos tratamentos monoclonales non se fixeron con grupos de pacientes con hemicrania crónica senón cos chamados enfermos con hemicrania de alta frecuencia.
Frecuencia
A distinción é clave. Os primeiros son os pacientes que sofren dores de cabeza máis de 15 veces ao mes; moitos dos cales roldan os 25 días ou incluso os 30. Os segundos son os que superan a chamada hemicrania episódica —é dicir, a que se produce dúas ou tres días ao mes e con menos síntomas: dor de cabeza non acompañado de nauseas ou sensibilidade á luz e o ruído— pero non chegan á crónica: están entre 10 e 15 días con dor.
Posibilidades
Cee que, aínda que os primeiros beneficiarios do tratamento monoclonal sexan crónicos, pode acabar aplicándose tamén aos de alta frecuencia no futuro.