Boomer é un cruzamento de labrador de case seis anos de idade. Levaba máis de media vida no albergue da Protectora de Animais de Lugo. Este xoves emprendía a longa viaxe cara ao seu novo fogar, sito a uns 1.800 quilómetros de distancia.
Este é un dos 13 canes que partían por estrada cara a Reino Unido e Holanda, ao encontro dos seus novos donos. No último ano esta sociedade conseguiu máis dun centenar de adopcións internacionais, sobre todo en terras británicas.
"Vanse os grandes esquecidos, cans nos que ninguén se fixa e que levan moito tempo na Protectora, polo seu tamaño, idade, saúde ou simplemente porque non gustan", explicaba o seu vicepresidente, Juan Alberto Losada.
Este directivo recordaba o caso de Sito, un mestizo de 10 anos que se marchou este mes a Reino Unido, que ten unha enfermidade dexenerativa que lle pode deixar cego, que grazas a esa adopción internacional "gozará dos seus últimos anos de vida fóra dun canil".
"Vendo a cantidade de cans abandonados que hai, quixemos axudar para que poidan ir máis socializados ao seu fogar definitivo"
Esas adopcións internacionais son posibles grazas ao labor de Lucía Cabodevila, unha enfermeira lucense que exerce en Reino Unido, que xunto con outra voluntaria, Susana Pérez, esta desde Lugo, encárganse de publicar os cans, localizar adoptantes válidos, enviar cuestionarios, organizar visitas e facer videoconferencias cos posibles novos donos.
ACOLLIDA TEMPORAL. Antes de que sexan adoptados, os cans pasan unhas semanas nunha casa de acollida para que así se vaian adaptando á nova vida que lles espera.
Boomer estivo en Ribadeo, no domicilio de María José Lodos e a súa parella. Esta explicaba que colabora coa Protectora animada porque os seus fillos, Irene, de 4 anos, e Borja, de 9, querían ter un can.
Esta ribadense despedíase este xoves de Boomer e daba a benvida a Rufo, un mastín de seis anos ao que acollerá na súa casa ata que dentro de dúas semanas parta tamén cara a terras británicas.
Os que se marchan para outros países son adultos, algúns deles enfermos. Nunca se envían cachorros
"Vendo a cantidade de cans abandonados que hai, quixemos axudar para que poidan ir máis socializados ao seu fogar definitivo", afirmaba María José Lodos.
De buscar eses adecuados fogares de acollida encárganse outras dúas voluntarias da Protectora, Natalia Carreira e Eva Daviña.
"É duro ás veces ter a un can en casa un ou dous meses e ter que despedilo despois, xa que, aínda que saben que vanse para levar unha boa vida, xa se crearon uns lazos importantes", dicía Juan Alberto Losada, que recordaba que "ven despedidas moi emocionantes entre cans e acolledores".
Os que márchanse para outros países son adultos, algúns deles enfermos. Nunca se envían cachorros. A voluntaria Luchi Sánchez encárgase de buscar os adoptantes para esas cativas.
