Na ponte de maio o Hula entrou nun “claro pico de patoloxía cardíaca”, segundo o xefe de Cardiología, Carlos González Juanatey, que viña fraguándose desde pouco logo de iniciado o confinamento. Durante cinco xornadas chegaron cinco infartos, todos en shock cardiogénico, unha circunstancia directamente ligada ao tempo de evolución.
Todos chegaron tarde, moi tarde, horas e ata días logo de iniciados os síntomas. “Moitos de xente nova, menor de 50 anos. Un paciente tiña 30”, di e recoñece que “os hemodinamistas estaban francamente preocupados” co que vían durante os seus gardas. O prognóstico dun infarto en shock cardiogénico é substancialmente peor que o doutro que chegue en tempo. Cando os cardiólogos insisten ata a saciedade nas súas campañas en que o tempo é clave é precisamente iso o que tratan de evitar.
Para González Juanatey, resulta rechamante a situación do Hula en comparación coa doutros hospitais. Mentres que noutros centros notouse unha baixada de accidentes cardíacos mantida no tempo, tal e como reflicte unha revisión da Sociedade Española de Cardiología, no Hula o descenso durou unha semana, a primeira do confinamento.
A partir de entón, recuperouse o número habitual pero non o estado no que chegaron os pacientes. “En abril houbo os mesmos infartos que temos normalmente, pero nos chegaron moito máis evolucionados”, explica. Agora mesmo, a planta de hospitalización de Cardiología ten 34 pacientes ingresados, co que supera a súa media habitual que rolda os 27 ó 28.
O doutor Juanatey cre que a situación de Cardiología, cunha subida de ingresos e unha patoloxía que claramente chega tarde ao hospital, verase tamén noutros servizos co tempo
“A xente espera para ir ao hospital por medo ao Covid-19 a pesar de que xa temos moi poucos casos no Hula e hai tempo que non hai un ingreso novo. Sempre foi seguro vir ao hospital porque os casos controláronse moi ben en Lugo e houbo pouca transmisión, pero os pacientes non querían vir. Chamabas a un paciente ao que, grazas a un Holter [dispositivo de monitorización cardíaca] detectáraselle unha arritmia grave para que viñese ao hospital e dicíache que non. Acababa vindo ao cabo duns días por Urxencias porque esas cousas non poden esperar”, explica.
O doutor Juanatey cre que a situación de Cardiología, cunha subida de ingresos e unha patoloxía que claramente chega tarde ao hospital, verase tamén noutros servizos co tempo. “Ocorre antes con esta porque é a que se ve antes, a que chega un momento que non pode esperar, pero o Covid-19 terá consecuencias en moitas outras. Despois chegarán as neurológicas e, nunha seguinte fase, as dos pacientes crónicos”, explica.
Non é o único especialista convencido que a mortalidade asociada ao Covid-19 será moi superior á dos infectados, senón que tamén afectará a moitos outros pacientes con outros problemas de saúde a quen o confinamento e o medo a ir ao hospital e ata a contactar co sistema sanitario traeralles problemas a longo prazo, con empeoramentos que puidesen evitarse ou que serían máis leves de recorrer ao médico en canto empezásense a percibir. “Evidentemente, as outras enfermidades non desaparecen nin cambian a súa evolución polo Covid-19”, conclúe.
