Claves dun San Froilán non tan atípico

Se o do ano pasado foi un San Froilán case testemuñal, reducido ao mínimo por mor da pandemia, o de leste foi atípico, pero non tanto como se podería esperar. Nalgúns momentos, pareceu prepandémico e, noutros, aínda lonxe dos que que houbo antes de 2020.

A darlle unha pátina de normalidade contribuíron as temperaturas suaves e as ganas de festa, ademais dunha situación epidemiolóxica impensable fai tan só un mes –nestes momentos os casos activos na cidade non chegan nin a dez–. Nesa tesitura, lucenses e visitantes gozaron dunhas patronais diferentes..

Ver máis | O Concello prolonga o feiral ata este mércores e o prezo das barracas baixará

BARRACAS. A decisión de que houbera barracas foi tomada in extremis pola alcaldesa, Lara Méndez, despois de que a concelleira de cultura repetira en distintas ocasións que non se podían montar porque a situación sanitaria o desaconsellaba ou porque a normativa da Xunta o impedía.

Unha vez acordado que si habería sucedéronse as tradicionais reivindicacións dos feirantes para que ningún queda fóra ou para ocupar o mesmo lugar que outras edicións. Niso si se asemellou a un San Froilán habitual porque non é raro que antes da montaxe haxa desencontros entre barraquistas e Concello.

Esas iniciais dúbidas sobre a súa conveniencia non embazan agora o seu éxito. Houbo colas todos os días da ponte e o propio festivo e unha afluencia quizais non idéntica a uns festexos precovid, pero si moi considerable todos os días. Os propios feirantes admiten que está a ser "parecido" a outros anos e algúns mesmo recoñecen que mellor porque, aínda que rebaixaron os prezos e o acceso ao feiral contrólase para evitar abarrotes, non pagaron nada por instalarse.

Para controlar os aforos, o Concello decidiu pechar perimetralmente o recinto e controlar a presenza de visitantes a través de drons. Os lucenses, despois de ano e medio de pandemia que trastornou mil usos sociais, esperaron en fila con paciencia para acceder, incluso os nenos ansiosos por catar un scalextrik ou un saltamontes, ao fin.

As ganas de barracas poderanse satisfacer un día máis do previsto despois de que Méndez anunciase o luns que autorizaba a apertura do feiral ata este mércoles, día 13, co compromiso de que as entradas se rebaixarán a 1,5 euros para os nenos e dous euros para os mozos e adultos.

CONCERTOS. Outro dos factores que animan a tachar de éxito este San Froilán case prepandémico foi o das entradas para os concertos, esgotadas pouco despois de abrirse o período de reserva. Este método aplicouse para poder controlar o acceso aos recintos con escenario, que se pecharon este ano, e limitar os aforos, algo imprescindible nunha pandemia.

O resultado foi desigual. En moitos concertos os sitios enchéronse e, noutros, aínda esgotándose as entradas, víanse cadeiras baleiras. De calquera forma, había ganas de música en directo e moitos os seguiron desde fóra.

Tamén se certificou de novo a boa saúde das orquestras e a fidelidade da súa afección. A Augas Férreas chegaron visitantes doutras zonas de Galicia só para ver as actuacións das súas favoritas. Neste caso, o recinto gustou aínda máis aos asistentes porque se podía estar de pé e bailar.

POLBO. Unha ausencia soadísima este ano foi a das casetas do polbo, a máis típica das tradicións do San Froilán, que sempre foron ademais de festas, feiras. Non hai feira sen polbo, así que, despois de que o bancal do parque quedase sen pulpeiras cando non se presentou ningún restaurante ao concurso municipal porque non lles acababan de convencer as condicións, lucenses e foráneos tiveron que buscalo noutros establecementos, tanto nos arredores como no centro.

Os restaurantes non pararon en toda a ponte. Os que puxeron caldeiros tivéronos en funcionamento para servir centos de comidas e moitos ven como, aos poucos, regresan as pulpadas tradicionais que, ao longo de outubro, reúnen a amigos ou compañeiros de traballo.

MARCHA. A celebración dun San Froilán máis convencional beneficiou aos hostaleiros de forma clara. Parte do éxito das patronais de Lugo depende de cuestións alleas ao programa, como o tempo ou cando caen as datas no calendario e se, entre o 4 e o 12, se cobren dúas fins de semana ou só unha.

Neste todo foron vantaxes: o tempo permitiu espremer as terrazas e, aínda que só afectou a unha fin de semana, en realidade houbo quen puido facer dúas pontes. Así as cousas, os bares da zona de viños e do resto da cidade recibiron fluxos constantes de lucenses e visitantes tanto á hora do vermú como dos viños da tarde.

Tamén no lecer nocturno reflectiuse a afluencia das patronais. Cando na noite do sábado pecharon os locais de madrugada, a marcha seguiu na rúa ata que a presenza da Policía animou a dispersarse.

Facía moito que non se vía un botellón tan monumental, no que se mesturaron mozos que adoitan reunirse no Carme ou a muralla con aqueles que simplemente acaban ao raso a copa que pediron no pub.

Ademais, a descentralización de partes do programa, como as actuacións ou eventos deportivos no parque da Milagrosa, ou as verbenas en Augas Férreas, axudaron a que as festas se reflectisen en terrazas e bares destes barrios.

TRÁFICO. Cando se presentou o plan de tráfico do Concello para este San Froilán, a moitos condutores quedou claro que a mellor opción para os días nos que estivese instalado o feiral era prescindir do coche. Algún día, como o domingo, segundo a Policía Local, entraron na cidade 80.000 coches.

Ademais, intensificáronse os controis. Se todos os anos aumentan, neste, co recinto feiral acoutado, incrementáronse aínda máis e o acceso ao centro estivo aínda máis restrinxido. Algunhas persoas que deben usar o coche por traballo queixáronse de que o plan de tráfico resultou confuso e que lles custaba ter claro por onde podían circular ou que alternativa ao circuíto habitual podían tomar.

Á marxe dos condutores, tamén veciños do Parque, onde se instala o feiral, queixáronse das dificultades para acceder aos seus garaxes e mesmo para chegar ás súas casas a pé. O feito de que estivese pechado o recinto e de que se formasen longas colas obrigoulles a ter que mostrar o DNI á Policía para poder cruzar o feiral e chegar ás súas vivendas.