Fina Prado ve aos xabarís desde a fiestra da súa casa na Calzada da Ponte. Tenos moi preto, na leira de á beira, pero aínda non se atreveron a meterse na súa propiedade. Quizais calquera noite o fagan e sexan visibles as súas pegadas á mañá seguinte, como o é na leira veciña. Pero a que non se atreverá a pór un pé fóra da súa casa é a propia Fina, que teme atoparse con algún xabaril cada vez que vai ao galiñeiro ou ao invernadoiro.
"Véxoos desde a casa. Fóra non vou. Non me achego porque lles teño medo. A cadela ladra moito e sei que andan por aquí. O outro día vinos a só dez metros. Por iso chamamos á Policía Local, pero nin caso. O que debería facer o Concello é cortar a maleza que hai detrás das casas nunha leira municipal e seguro que marchaban de aí", propón Fina.
Alí mesmo hai unha mazaeira e os xabarís atopan comida fácil á súa sombra. "Veñen comer. O outro día vin catro. ¡Non sei como vou facer para ir darlle de comer ás galiñas! Á beira da miña leira, levantaron todo e aínda se poden ver pisadas", conta.
A Fina sorpréndelle que os xabarís campen ás súas anchas entre as casas e polo Paseo do Miño. "Son grandes. Calcúlolles entre 80 e 100 quilos. ¡Son máis grandes que os porcos que compro eu para matar! Eu antes nunca vira un xabaril máis que na televisión e estes días vinos ata cinco veces", apunta.
Fina teme que os xabarís maten ás súas galiñas, rompan o invernadoiro ou, incluso, a embistan. "¿O xabaril embiste á xente, non?", pregúntase. "Hai que facer algo porque se esperamos a que fagan dano logo veñen os problemas", continúa.
Preto da súa casa, no albergue Roots & Boots tamén viron os xabarís polo Paseo do Miño. Con todo, o persoal do establecemento non sentiu medo. "Á xente non nos atacan. Nós vimos a catro e ata agora non se achegaron aos cans pequenos que hai polo paseo pero deberían escorrentalos porque tamén hai nenos e pode pasar algo", di un empregado.
