O Hula ten en marcha distintos programas de atención á cronicidad que, en conxunto, supoñen que uns 1.800 pacientes complexos reciban un seguimento especial. Deste xeito, o área sanitaria de Lugo consolídase como a que lidera as estratexias de crónicos no Sergas.
Un dos plans que puxo en marcha este ano foi o de asistencia compartida entre profesionais do Hula e de Atención Primaria, que ten como obxectivo que os pacientes que máis ingresan reduzan o número de hospitalizacións e a duración das mesmas, ademais das visitas a Urxencias.
O equipo de xerencia do Hula observou que hai case 500 pacientes que ingresaron polo menos tres veces o ano pasado por razóns que non tiñan nada que ver cunha cirurxía. Esas 476 persoas, en conxunto, sumaron máis de 2.000 hospitalizacións ao longo dese período. Só no primeiro trimestre de 2019 xa tiveron 437 ingresos, cunha estancia media de 7,23 días no hospital, e fixeron 518 visitas a Urxencias.
Ao incorporar eses pacientes ao programa de asistencia compartida, estes contactan directamente, cando se atopan mal, co hospital de día de procesos. O obxectivo é que unha descompensación non teña que implicar necesariamente un ingreso; ser capaz de adiantarse a un momento inestable e ofrecer un tratamento adecuado, cunha resposta áxil, a estes pacientes, que son fráxiles e moi complexos.
O paciente do programa de asistencia compartida ten un médico de referencia no hospital, igual que ten a outro en Atención Primaria
O hospital de día conta cun servizo de admisión propio, con persoal propio e involucra a Primaria no seguimento do paciente. Este ten, ademais do seu médico de referencia en Primaria, a outro no hospital e ambos están en contacto.
O de cabeceira, que ten na súa listaxe identificados aos pacientes do hospital de día, conta coa posibilidade de facer unha derivación rápida (de entre 24 e 48 horas) se o enfermo necesita algún tratamento ou proba que debe facerse no hospital. Aínda que os pacientes terán que seguir acudindo a Urxencias en ocasións, noutras poderán evitalo porque se, ante calquera problema, reciben asistencia puntual e rápida por parte de Primaria e unha cita para o hospital de día fixada para a xornada seguinte o paso por ese servizo quizais non sexa necesario.
Aínda que non se poden evitar todos os ingresos, trabállase para limitalos aos imprescindibles. O certo é que, no caso destes pacientes multiingresadores, unha hospitalización tende a propiciar outra e outra. Cando un deses enfermos acode a Urxencias por mor dunha descompensación e un médico revisa a súa historia clínica é relativamente fácil que conclúa que a complexidade do seu caso aconsella o ingreso, que dificilmente a un paciente así se lle poderá ofrecer unha solución ao seu problema en tres ou catro horas. Con todo, esa decisión pode non ser a que tome un médico que si coñece ao paciente, que está familiarizado coas particularidades do seu caso e que ten experiencia en tratar descompensaciones anteriores.
O hospital de día de procesos recibe a pacientes con distintas patoloxías; entre elas, Epoc e insuficiencia cardíaca, ademais da pacientes crónicos que residen en centros xeriátricos e multiingresadores.
