Os nenos máis pequenos das Gándaras non poden xogar no areeiro do colexio porque é o retrete dos gatos do barrio e dalgún can, o seu patio é un pedregal no que se mancar cada vez que caen e entre os poucos xogos con que contan hai un balancín roto e unha randeeira que non se pode usar porque é demasiado alto e ninguén pode garantir a seguridade de nenos tan pequenos a esa altura.
Ese rosario de queixas lévano repetindo os pais sete anos ante o Concello e a Xunta e nin sequera tiveron resposta aos seus escritos, laméntanse na anpa.
Os problemas do patio dos nenos de tres a seis anos son só unha parte dos que arrastra o colexio, onde a primeira barreira está na accesibilidade.
Os pais teñen que facer gala de maña e forza para sortear cos carriños as escaleiras de acceso ao centro e, para chegar ata aí, primeiro teñen que salvar os perigos que supón o tráfico nunha zona na que non hai beirarrúa e as beiravías son ocupados por coches e autobuses.
"Non queda outra que ir camiñando cos nenos pola calzada", explica Teresa Vázquez Redondo, da anpa. Laméntase de que, ano tras ano, o Concello alega que non se poden facer beirarrúas porque habería que actuar sobre unha leira cuxo dono é descoñecido. "Vese que só saben dar largas, que non hai capacidade de resolución para arranxar un problema que afecta á seguridade dos nenos", laméntase.
A falta de beirarrúa na contorna é un problema que afecta a varios colexios de Lugo, pero nas Gándaras dáse o agravante de que con frecuencia se rexistran excesos de velocidade na contorna.
Os obstáculos non se acaban na rúa. Os chanzos de acceso ao pavillón teñen unha altura imposible para os nenos máis pequenos, polo que sempre está presente o risco de accidente, laméntanse no anpa.
Pero non hai hándicaps só para os máis pequenos. Os maiores non teñen tampouco moitas opcións de xogar. As canastras, ruinosas, non teñen nin aro, e as porterías están sen rede. Os pais e o colexio pintaron uns xogos no chan para compensar algo.
