“O que teño é tose. Quedeime sen olfacto e practicamente sen gusto, pero o levei ben todo o tempo. Non tiven case febre, o máximo foron 37,6 nestes máis ou menos dez días”, explica Susana Rivera da Cruz.
Esta lucense afronta o coronavirus na súa casa en Madrid. Non foi a que lle fixesen as probas porque non quere contribuír a colapsar Urxencias. “Non é necesario”, afirma. Recibe atención médica por teléfono e entrou no rexistro de infectados. “Rexistráronme oficialmente”, explica antes de engadir: “¿Impórtache chamarme en cinco minutos? é o momento dos aplausos e teño que saír a aplaudir cos meus fillos. En cinco minutos chámame e xa falamos. Ata agora”.
O mércores 11 de marzo empezou a ter tose, unha tose moi seca e “moi diferente” á habitual. O xoves xa decidiu quedar en casa. Con máscara e luvas recolleu o seu equipo de traballo no Casino de Madrid, na rúa Alcalá, e trasladouno ao seu fogar en Cidade Universitaria, en Raíña Vitoria. “Aí confineime, polo si ou polo non, e aínda non tiven febre como outra xente”. Soporta a infección “tranquilamente” e teletrabaja a diario. O coronavirus pillouna en pleno peche da revista que publica a institución privada onde exerce como xornalista. Estaban á pechar eses días. “Traballo online, e atópome estupendamente; a verdade”, comenta.
O núcleo familiar de Susana intégrano: “O meu marido, eu e os nosos dous fillos, o neno de 13 e a nena de 15”. Os catro decidiron desde o primeiro momento pasalo xuntos. é moi difícil illarse completamente e, ademais Susana, atópase ben. Non necesita estar en cama nin que a atendan. Falaron previamente co pediatra dos nenos. “Está claro que son asintomáticos. Non o sofren. O normal é que o pasen sen nin sequera decatarnos. A eles, que eran a miña preocupación, xa sabía que non lles ía a pasar nada”.
Pásoo mal polas persoas que morren e enferman. Nós estamos ben. Aquí hai moita xente axudando
O seu marido estivo “un par de días algo flojillo, como con algo de catarro”. Él non tivo tose, nin febre, nin ningún outro síntoma. “é posible que xa o pasou, ou non; pero o normal sería que si. Nesta casa somos moito de apertas, de bicos e abrazos. Estamos todo o día xuntos e espero que nos contaxiamos e inmunizado os catro. Por aí inclinámonos”, relata Rivera.
O médico calcula que poden restar cinco ou seis días máis. Queda a tose “de cando en vez, cada día un pouco menos” e a falta de olfacto. “Foi moi curioso”, e de súpeto. O gusto manteno “nun 20%”, con sabores fortes “como un anaco de chocolate”. As patacas, o repolo ou a pasta non lle saben “a nada”. Da perda olfativa foi consciente ao limpar con lejía. Pensou: “¡que raro! Non cheira”. Creu que estaba estragada ou que era un produto inoloro. Probou con perfumes “e nada. Perdino completamente”, engade.
Espera recuperalo, “pero tendo en conta que hai xente que morre disto, se o que me toca é quedarme sen olfacto pois tampouco me parece un gran drama. Non pasa nada. Prefiro telo, pero que só sexa iso”, confirma. O virus leva con resignación e talante. “Pásoo mal, por todas as persoas que morren e enferman. Nós estamos ben. Hai moita xente axudando”.
