A finais dos anos 80 os lagos de Teixeiro asemellábanse no verán ás praias de Benidorm e Torremolinos. As fins de semana enchíanse á primeira hora da mañá de decenas de visitantes, que se apresuraban coas súas neveiras portátiles e bolsas da compra para reservar as mesas e bancos de cantería para poder gozar dunha pracenteira xornada lúdica.
Esta era entón a área recreativa de referencia para os veciños de Lugo, pois se atopa a apenas vinte minutos en coche da capital lucense.
Esa zona de recreo non só quedou no esquecemento na memoria dos lucenses, senón que desde hai anos, o que é máis preocupante, presenta un avanzado estado de abandono, sen que as administracións involucráronse na súa recuperación.
Un paseo polos seus carreiros permite descubrir a decadente existencia da que foi outrora unha esplendorosa área natural. A pista de acceso, infestada de fochancas, que obriga ao condutor a sortealos, xa pon sobreaviso ao visitante da desoladora estampa que se vai a atopar.
A construción que serviu de cantina para atender aos visitantes e de refuxio mantense a duras penas en pé. As portas e fiestras desapareceron. As súas paredes están infestadas de ordinarias pintadas, que ejemplifican os actos vandálicos que balizan esta zona de esparexemento, como os restos calcinados de mobiliario.
A maleza crece ás súas anchas entre os bancos e mesas de pedra, algunhas delas esnaquizadas, non polo paso dos anos, senón pola incívica man do home. Das fontes xa non mana auga e o lixo aflora como as malas herbas.
Non queda mostra dos aparellos que foron instalados para facer exercicio, no que debeu ser un dos circuítos cardiosaludables pioneiros de Lugo.
Os lagos, as masas de auga, non son tampouco alleos a ese estado de abandono. Están descoidados. Precisan, como o resto deste pulmón verde, unha profunda limpeza.
Os lagos de Teixeiro chegaron a albergar nos anos 80 unha reserva, dunhas catro hectáreas de superficie -como seis campos de fútbol xuntos-, na que a Xunta de Galicia realizou unha solta de exemplares de cervos, gamos e corzos. Ademais, as canles están poboados de sapos comúns e ras vermellas, que é unha especie ameazada.
