A problemática da fábrica da luz continúa. Tras anos esperando polas adxudicacións e as posteriores obras, todo detívose de novo a finais de 2016. Desde entón, os únicos indicios de que alí houbo algunha actividade son os restos de obra —que non son escasos— e o cartel do Concello que recorda os case dous millóns de euros que se tiña de orzamento para o proxecto.
Atópase rodeado de valos, que se estenden ata parte do río, con pivotes de cemento á súa beira. A maleza ábrese paso alí por onde pode, cunhas enredaderas que semellan ser xa parte do edificio.
Un par de fiestras rotas, algunhas tapiadas con taboleiros e sacos, ademais algún que outro residuo e un par de grafitis, pon a guinda a tan peculiar decoración. As fiestras deixan entrever a fábrica por dentro. Apenas se poden ver un par de máquinas, aínda que se alí dentro non se aprecia o caos dos arredores é porque as súas portas, nas que xa se empeza a crear óxido, nunca se chegaron a abrir.
Pero o edificio non é o peor parado. O traxecto desde o inmoble ata o caneiro é o que leva a peor parte. No lado máis afastado do río, un valo rodea por completo o camiño, ademais dos pivotes de cemento citados. Unha parede medio derruida e algo de maleza terminan por completar a paisaxe.
O aspecto da outra beira é peor. Case ao final do paseo atópase unha pasarela de madeira en malas condicións. Aínda que un valo debería impedir o acceso, esta atópase aberta, o que posibilita que un bo puñado de bañistas e pescadores crúcena a pesar dos posibles riscos.
Varios son os taboleiros ausentes, aos que habería que sumarlles outros tantos en mal estado. O tramo final, sen taboleiro algún, vese substituído por un cartel da Deputación, que reza a mensaxe "axúdenos a coidar o medio ambiente", mentres nos baixos da pasarela acumúlase lixo de todo tipo, como plásticos ou briks.
Unha vez cruzado esta ponte digna dunha proba do Grand Prix, un atópase coa natureza. Desde este punto ata o caneiro que da inicio ao Club Fluvial, merendeiros e bancos áchanse cubertos pola flora.
PROXECTO ACTUAL. O Concello mantén a idea de seguir co proxecto "por interese público", segundo defendía hai uns meses. Os traballos levan parados desde que se desmontase o dique ilegal construído pola empresa Inca. A Confederación Hidrográfica do Miño-Sil iniciou o ano pasado o expediente de extinción da concesión do aproveitamento hidroeléctrico, e a adxudicataria solicitou a resolución do contrato pola dificultade de levalo adiante e unha indemnización de 2,8 millóns de euros por danos e lucro cesante.
O Concello, titular da concesión, solicitou a rehabilitación do dereito de aproveitamento. A CHMS pediulle a documentación técnica xustificativa das obras que pretende levar a cabo posto que "actualmente só se poderían executar actuacións xa autorizadas" segundo comentan desde o organismo.
De feito, é a forma na que levarán a cabo os traballos o problema. Desde Inca defenderon que contaban cos permisos, pero a CHMS paralizounos por considerar que non se axustaban ao autorizado.
No caso de que o expediente resolvese a rehabilitación do dereito de aproveitamento, daríase un novo prazo para executar as obras. O Concello, pola súa banda, comentou que lle pediu a Inca que achegase a documentación requirida pola CHMS, o que podería suceder a próxima semana, para posteriormente enviarllo ao organismo. A concellaría de medio ambiente entende que se a xustiza dá a razón ao Concello, as sancións que a CHMS lle impuxo no seu día polos traballos realizados por Inca, ao tratarse da administración pública a titular e responsable do proxecto, serían anuladas e o proxecto orixinal poderíase executar.
