O xulgado do Penal número 1 de Lugo impuxo unha condena de 20 meses de prisión a un home que desvalixou unha vivenda deshabitada da capital lucense e vendeu varios artigos roubados nun establecemento de compravenda.
Tal e como quedou recollido na sentenza, o 21 de febreiro de 2017, o acusado fracturou as portas de entrada dunha vivenda unifamiliar deshabitada, sita na capital lucense. O home accedeu ao interior da casa e apoderouse dun televisor, un piano electrónico, un abrigo de visón, tres xogos de candelabros de bronce, unha manta eléctrica de cama, tres maletas, unha bicicleta plegable, unha almohadilla eléctrica e uns prismáticos. Todos estes artigos foron taxados pericialmente na cantidade de 1.648 euros.
Ao día seguinte do roubo, o home acudiu a un establecemento de compravenda, sito na Praza do Rei, e vendeu algúns dos artigos roubados, entre eles a manta, a almohadilla eléctrica, os prismáticos e a bicicleta. Estes obxectos foron localizados pola Policía Nacional, que os recuperou e entregoullos aos seus propietarios.
Na vista oral, que se celebrou no xulgado do Penal número 1 de Lugo, o acusado negou os feitos. Segundo explicou, en ningún momento forzou a porta da vivenda nin cometeu o roubo. O home recoñeceu con todo que vendeu os artigos no establecemento de compravenda, pero asegurou que llos deu "un home marroquí" para que os vendese. A xuíza, con todo, non creu a súa versión e impúxolle unha condena de 20 meses de prisión como autor dun delito consumado de roubo con forza nas cousas.
RECURSO. O acusado presentou un recurso de apelación ante a Audiencia Provincial de Lugo, que confirmou a pena. Segundo estima o tribunal, a versión do home resultou "meramente exculpatoria" e ademais "atentaba á máis mínima lóxica".
A sala explica na súa sentenza que non resulta crible "que outra persoa lle entregase os efectos, para que o acusado vendéseos, pois tal terceira persoa poderíaos vender se os tiña no seu poder". Ademais, considera que a defensa, "tanto en instrución como no propio acto de xuízo, ben puido achegar algún mínimo indicio en relación á pretendida coartada, que puidese ter algunha mínima consistencia". Deste xeito, a sentenza xa é firme.
Tal e como quedou recollido na sentenza, o 21 de febreiro de 2017, o acusado fracturou as portas de entrada dunha vivenda unifamiliar deshabitada, sita na capital lucense. O home accedeu ao interior da casa e apoderouse dun televisor, un piano electrónico, un abrigo de visón, tres xogos de candelabros de bronce, unha manta eléctrica de cama, tres maletas, unha bicicleta plegable, unha almohadilla eléctrica e uns prismáticos. Todos estes artigos foron taxados pericialmente na cantidade de 1.648 euros.
Ao día seguinte do roubo, o home acudiu a un establecemento de compravenda, sito na Praza do Rei, e vendeu algúns dos artigos roubados, entre eles a manta, a almohadilla eléctrica, os prismáticos e a bicicleta. Estes obxectos foron localizados pola Policía Nacional, que os recuperou e entregoullos aos seus propietarios.
Na vista oral, que se celebrou no xulgado do Penal número 1 de Lugo, o acusado negou os feitos. Segundo explicou, en ningún momento forzou a porta da vivenda nin cometeu o roubo. O home recoñeceu con todo que vendeu os artigos no establecemento de compravenda, pero asegurou que llos deu "un home marroquí" para que os vendese. A xuíza, con todo, non creu a súa versión e impúxolle unha condena de 20 meses de prisión como autor dun delito consumado de roubo con forza nas cousas.
RECURSO. O acusado presentou un recurso de apelación ante a Audiencia Provincial de Lugo, que confirmou a pena. Segundo estima o tribunal, a versión do home resultou "meramente exculpatoria" e ademais "atentaba á máis mínima lóxica".
A sala explica na súa sentenza que non resulta crible "que outra persoa lle entregase os efectos, para que o acusado vendéseos, pois tal terceira persoa poderíaos vender se os tiña no seu poder". Ademais, considera que a defensa, "tanto en instrución como no propio acto de xuízo, ben puido achegar algún mínimo indicio en relación á pretendida coartada, que puidese ter algunha mínima consistencia". Deste xeito, a sentenza xa é firme.
