O infarto ensinoulles o necesario que é facer exercicio físico a diario e levar unha dieta equilibrada. Algúns non o sabían ata que o corazón deulles un aviso. Recuperados desa situación, reaprendieron a vivir coa presenza constante do deporte no seu día a día. Agora iso está un pouco máis difícil ao non poder saír ao exterior. Pero eles fano botando man de moito enxeño.
Pilar Mazaira é unha deses case 100 lucenses que sufriron un infarto e que están a ser monitorizados desde as súas casas pola unidade de Rehabilitación Cardíaca do Hula, ao que acudiron como pacientes tras sufrir o fatal episodio. Esta muller —como os demais— debe facer exercicio físico todos os días para manter o seu corazón en forma e non levar outro susto. Antes do estado de alarma, acudía a un ximnasio, ía ao Hula a Rehabilitación Cardíaca e, por encima, facíase unha camiñada diaria, ida e volta, desde Praza do Rei ata Garabolos.
Desde entón, tivo que reformularse a súa rutina diaria de actividade física para adaptarse á nova situación.”Como vivo nun oitavo piso, o que fago é subir e baixar as escaleiras desde o portal ata a miña casa seis veces ao día. Iso lévame uns vinte minutos. Despois, fago exercicios de chan, pesas, resistencia e tamén de relaxación. Cada exercicio repítoo trinta veces”, afirma.
Pilar —que é médica— non adoitaba facer exercicio pero a vida obrigouna a cambiar. “Eu non era sedentaria, era o seguinte. Non facía nada de exercicio. Tamén cambiei a dieta e baixei sete quilos. Na vida todo o que che propoñas pódelo facer”, conta.
Eva Pereira: "Temos 30 pacientes e hai outros 60 que se van incluír agora. Para lestes vai ser máis difícil traballar desde a casa"
Carlos Piñeiro exercía de médico no centro de saúde de Narón ata que tivo o seu segundo infarto. A pesar de ser atendido na Coruña, veu ao Hula para acudir a Rehabilitación Cardíaca. Tan ben foille que veu a vivir a Lugo. A súa rutina diaria de exercicio estaba na muralla, á que daba dúas voltas completas, uns cinco quilómetros de camiñada. Agora iso é imposible.
“O que fago é percorrer o corredor da miña casa, que son 50 pasos de ida e outros 50 de volta. Divido a camiñada entre a mañá e a tarde, 45 minutos de cada vez, e cumpro. Fágoo con música e acompáñame a miña mascota, así é máis levadío. Esta camiñada o complemento con exercicios coa banda elástica e de forza muscular”, afirma.
Manuel Ledo ía ao ximnasio antes da corentena. Agora o ximnasio móntao el na súa casa. “Hai que tomarllo con calma. Fago exercicios pola mañá e pola tarde, unha táboa que me deron no ximnasio. ás veces, acompáñame tamén a miña muller. Como no ximnasio non é, pero é o que hai. Ao non poder saír, hai que facelo deste xeito”, apunta, aos seus 76 anos.
