Non a saca nin para ducharse, nin para ir á cama. A pulseira que loce María Río Galán, desde que cumpriu 76 anos, quitouna xa de varios apuros e sabe que pulsando o botón vermello sempre haberá alguén ao seu lado que lle tenda unha man inmediatamente.
María vive soa nun piso do barrio da Residencia. Todos os días vai comer a casa da súa filla Celia pero o resto do tempo llas apaña para facer a súa vida sen axuda de ninguén. Sabe que, en realidade, non está soa. Acompáñaa o botón vermello da pulseira que ofrece o servizo de teleasistencia domiciliaria de Cruz Vermella. Sempre que se vexa nun problema no que necesite axuda de forma inmediata, María pulsa o botón vermello e, rapidamente, contéstalle un teleoperador que a saca do apuro. Nunha ocasión, logrou superar un infarto grazas a este servizo.
"Ou botón dáme moito valor. Unha vez ía para a casa dá filla e vin que me sentía mal e con falta de vida. Así que dei a volta para a miña casa porque parecía que me mareaba e sentía moita angustia. Cheguei á casa, pulsei ou botón vermello e puxéronme cun médico. Conteilles ou que me pasaba e chamaron unha ambulancia para levarme ao hospital. Aos cinco minutos, xa estaba a ambulancia na casa. Ao final, aquelo era un infarto", relata María.
A súa filla Celia tamén fala marabillas do servizo de teleasistencia de Cruz Vermella. Coñecíao xa polo seu sogro, que era usuario, e cando a súa nai quedou soa tras enviudar non o dubidou nin un só instante. Dirixiuse a Cruz Vermella e solicitouno para ela.
María optou pola pulseira pero tamén pode porse un colgante coa mesma función e o mesmo botón
"Dache moita tranquilidade. Non só porque eles estean ben, senón porque tamén sabes que hai alguén a quen poden chamar de forma inmediata, a calquera hora do día ou dá noite, e atender calquera tipo de emerxencia. Cando foi ou do infarto, chamáronme eles a min e chegou antes a ambulancia ao hospital con ela ca min porque eu estaba non traballo e non dábame tempo a vir á casa a xunto dela e despois facer a xestión de chamar a Emerxencias. Miña nai confía moito non servizo e iso axúdalle porque, de momento, vive soa e ven para a casa supertranquila", explica Celia, unha dos seus fillos.
MÓVIL. A pulseira vai vinculada a un aparello receptor do sinal instalado na súa casa. Cando María cruza o limiar da porta e sae fóra, a pulseira xa non actúa porque está fóra de radio. Con todo, ela segue conectada permanentemente a través dun teléfono móbil de Cruz Vermella que ofrece o mesmo tipo de servizo e que, como a pulseira, permite a geolocalización permanente da persoa que o leva. Grazas a este sistema, unha vez máis María logrou saír adiante doutro apuro que pasou cando, de súpeto, ía pola rúa e mareouse, quedándose totalmente desorientada.
"Mareouse cando ía pola rúa e, aínda que me chamou, non sabíame dicir onde estaba, quedou desorientada. Finalmente, grazas a que levaba con ela ou móbil soubemos que estaba sentada nun banco na rúa Doutor Gasalla. Se non ou levase, non teriamos nin idea de onde estaba", explica Celia, a súa filla.
María optou pola pulseira pero tamén pode porse un colgante coa mesma función e o mesmo botón. Esta muller cumpre a machada as instrucións que lle dá Branca Granda Penalonga, enfermeira responsable do programa de Maiores de Cruz Vermella, e non lla quita nunca. Unha recomendación moi importante que non convén saltarse en ningún momento.
"Non poden quitarse a pulseira ou o colgante. ¿Por que? Porque se, por exemplo, quítanllos para ducharse e escorregan e caen na ducha... ¿quen lles bota unha man? ¡Non tería sentido o servizo de teleasistencia a domicilio así! O mesmo pasaría se van polo corredor sen pulseira nin colgante e cáense e rompen a cadeira. é dicir, pódense dar situacións de risco e se non levan consigo eses dispositivos, non poderían pedir esa axuda de urxencia e o servizo de teleasistencia domiciliaria non sería eficaz", comenta Branca Granda.
María sorrí e mira para a pulseira. ela teno claro, non necesita que lle insistan. Mentres se valla por si soa, teraa na súa boneca dereita para sempre. Conta que lle dá moita seguridade. á fin e ao cabo, sabe que, pulsando o botón vermello, sempre haberá un anxo da garda alén do teléfono.
