Adrián V.C., considerado un dos máis perigosos maltratadores lucenses e condenado en 2010 a 16 anos e medio de prisión por varios delitos de lesións e agresión sexual contra a súa entón parella, empezará este sábado a gozar do
Entre esas medidas, que se sumarán as xa severas recomendadas pola xunta de tratamento de Bonxe ao xulgado de Vixilancia Penal, engadirase ademais á adoptada este venres pola maxistrada Inmaculada Santamaría, a petición tanto da Policía como da propia vítima: Adrián V.C. deberá levar en todo momento unha pulseira de posicionamento GPS que fará soar a alarma na sede policial en canto achéguese a unha distancia de menos de 500 metros do seu expareja. De feito, a adopción desta medida atrasou un día a súa saída de permiso, que estaba prevista para o venres.
O primeiro que hai que aclarar é que este permiso é totalmente legal e, segundo puido saber este diario, conta co respaldo da xunta de tratamento de Bonxe, pero non do xulgado de Vixilancia Penal, que llo denegou. O preso recorreu ante a Audiencia Provincial, que foi a que autorizou a saída.
Ademais, a decisión dos expertos da prisión (un órgano formado por psicólogos, educadores, xuristas e traballadores sociais) non estivo exenta de debate ante a persoa da que se trataba. Para facerse unha idea, baste sinalar que un preso pode solicitar permisos penais unha vez cumprida a cuarta parte da súa condena. Non é un dereito (incluso pode cumprir a condena ao completo sen que se lle conceda ningún se a xunta de tratamento, a Fiscalía e os xuíces coinciden en que non cumpre as condicións), pero se completa os programas de reeducación adecuados, mostra arrepentimento e bo comportamento adoita conseguilos. No caso de Adrián V.C. tivo que cumprir dous terzos da súa condena total, máis de dez anos, para que se lle outorgue este primeiro permiso, e iso con moito debate interno, desacordo xudicial e unhas medidas de control extremas.
RAZóNS. Nese debate sobre a ponderación de dereitos pesou finalmente o moito tempo transcorrido en prisión e a necesidade de que Adrián V.C. vaia aos poucos preparándose para o seu inevitable regreso á sociedade unha vez que se cumpra a súa condena. Non se pode esquecer que cando foi condenado tiña 22 anos e que ata decembro de 2020 non cumpre os 33, polo que aínda no caso de que non consiga a liberdade ata dentro de seis anos será moi novo cando regrese á rúa. Deberá ser nestas saídas controladas nas que vaia demostrando que está capacitado para reintegrarse na sociedade, dado que por mandato constitucional o sistema penal español ten entre os seus obxectivos principais a reinserción. Ao parecer, ultimamente o preso tamén aceptou participar nalgúns cursos de reeducación e comezou a pagar parte das indemnizacións ás que foi condenado.
Tamén no debate tívose en conta que existía a posibilidade de establecer todas as medidas necesarias de protección ás vítimas, e incluso de reforzalas coas que ela pedise, como foi o caso do sistema de control por GPS.
Nestas circunstancias, Adrián V.C. pisará este sábado por primeira vez a rúa desde que fai máis de dez anos ingresase en prisión.
Noutras ocasións, sorprendíaa cando ela chegaba pola noite ao piso onde vivía ou preto dalgún lugar de lecer e apagáballe cigarros na cara e nas mans. Durante dous anos mantívoa nun estado de terror constante.
A Audiencia Provincial, nunha sentenza logo confirmada polo Supremo, condenouno a doce anos por agresión sexual; a un ano por cada un dos dous delitos de lesións no ámbito familiar; por outras dúas lesións, a outros seis meses por cada unha; e a un ano e medio por violencia habitual no ámbito familiar.
