Adeus á orella da Nosa Terra

Acabáronse as tapas de orella na Nosa Terra. Este bar da Rúa Nova –famoso polas súas tapas de orella de porco entre a súa clientela– botará este mércores o peche definitivo, tras quince días de vacacións e ante a xubilación total de Manolo López Río, propietario do establecemento, que compartiu 40 anos detrás da barra deste bar e restaurante coa súa muller, Celia Neira López.

Atrás quedan xornadas maratonianas de nove da mañá a tres da madrugada compartidas, man a man, por este matrimonio nun local que, por encima de todo, foi a súa casa durante todos estes anos. Unha vida envorcada neste negocio e nos seus clientes, algúns deles xa tan fieis que van pola cuarta xeración.

"A xente apostou moito por nós: tanto os provedores como os clientes ou os compañeiros do gremio da rúa dos viños. Temos clientes da mesma familia e de catro xeracións distintas e tamén se nos deu ou caso dalgún veterano xa de 90 e pico de anos que non perdoaba nunca a tapa de orella da fin de semana. Nin cando se puxo malo e lla encargou ao fillo, que a veu buscar. Realmente, cóstanos asumir a vida sen este bar. Deunos moita felicidade e aquí naceron vos nosos fillos. Seguro que imos ter moita morriña do local e dá xente. Levamos 40 anos vivindo aquí. Esta era a nosa casa", afirma Celia ao encarar a despedida.

Manolo xubílase, pero Celia aínda non. De momento, será un cambio de vida. Nuns meses, exporanse se traspasan ou non o establecemento, un da de máis soleira na Rúa Nova. "Eu nunca digo que non vaia volver. O que pasa é que este é o momento dá xubilación. Agora teremos que facer plans fóra do traballo, algo novo, porque, desde que collimos o bar, en 1980, isto era todo para nós. A nosa vida fixémola aquí", afirma Celia.

REGALO DE VODA. Manolo e Celia chegaron a este bar en 1980 e recentemente casados. Él, natural de Pedrafita, tiña 25 anos e sumaba tres anos de experiencia á fronte do Vilaseñor, na rúa Portugal, ademais doutro tempo en Suíza, onde emigrou con 17. Ela, oriúnda de Friol, nunca traballara en hostalería pero o amor levouna por este camiño tras coñecer a Manolo na barra do Vilaseñor. E así, con 700 pesetas no peto do agasallo de voda, decidíronse a coller o antigo bar Neno, que eles bautizaron como A Nosa Terra.

"Buscabamos un nome en galego e ocurríusenos ese, A Nosa Terra. Empezamos con 700 pesetas, que foran do noso agasallo de voda. O primeiro día que abrimos fixemos barra libre de sete a dez. Pechamos ás dúas dá mañá coa mercaduría esgotada e 12.000 pesetas na caixa. Aquelo foi alucinante", recorda Manolo.

Desde entón, o negocio foi subindo como a espuma. Incluso, cando pecharon durante tres anos, entre 1999 e 2002, para reconverter o bar en restaurante, seguiron facendo caixa no bar de en fronte, o Koka, cunha gran aceptación por parte de toda a clientela.

"Collémolo en aluguer mentres que reformabamos ou noso. Ata daquela, era un bar que non tinga xente, non tinga moita aceptación. Pero entramos nós e non dabamos servido. Seguianos a xente. Por iso, temos moito que agradecerlles a todos", apunta Celia.

¿Cal foi o segredo do seu éxito? Segundo Manolo e Celia, "que sempre fomos moi familiares e a xente sentiuse ben acollida".

O local da Nosa Terra leva, polo menos, 80 anos dedicado á hostalería. Que Manolo recorde, antes do seu bar, houbo O Neno e antes deste, houbo outro, o Portabales. Con todo, ningún deles mantívose aberto máis de dez anos.

CLIENTES FAMOSOS. "Nós levamos catro décadas ao pé do canón. Temos clientes que veñen da Coruña, de Santiago e mesmo doutras partes de España. Por aquí, pasaron varios embaixadores e personaxes como Afonso Guerra, José María Carrascal, José María Íñigo –que era un seareiro do noso lacón–, Pedro Piqueras, Concha García Campoy, Carmen ou Aitana Sánchez-Xixón e de todos eles temos grandes lembranzas", recorda Celia, con nostalxia.

Cocía 100 quilos de orella por semana