Non todos os días que inventan os americanos teñen un marcado carácter consumista. Logo da febre en busca da ganga perfecta que nos vén imposta, nestes últimos anos, polos importados Black Friday ou Ciber Monday (ao luns seguinte), comeza agora a visualizarse outra data máis, a deste martes e, que se coñece alén do charco como Giving Tuesday. É dicir, o Martes dos Donativos, que comparte coas anteriores o uso do diñeiro pero, neste caso, cun único fin altruísta.
"Giving Tuesday é unha iniciativa de captación de fondos procedente dous Estados Unidos que trata de levar ao altruísmo as dinámicas de gasto e consumo do Black Friday e similares datas prenavideñas. En España iniciouse ou ano pasado e está impulsada polas principais ONG, pero tamén estamos algunhas entidades máis pequenas, como a Federación Galega de Dano Cerebral , Fegadace, participando cos nosos proxectos e intentando implantar esta dinámica de colaboración e axuda por oposición á do simple gasto", explica Irene Cancela, responsable de Comunicación de Fegadace.
Adace, a asociación lucenses de dano cerebral integrada nesta federación, súmase ao Giving Tuesday e faio pedindo donativos para o seu programa de Respiro Familiar, no que participan dezaseis usuarios.
Uns deles serán a parella formada por Manuel Río Lago e Vanesa Valiño Pérez. Él, usuario de Adace, sufriu dúas paradas cardíacas que o deixaron con dano cerebral hai seis anos.
"Este programa supón unha maneira de desconectar. É moi importante para nós ter, ao menos, un día ao ano non que deixes de estar preocupada porque coidar de alguén con dano cerebral", Vanesa Valiño
Desde entón, as súas vidas cambiaron por completo. Vanesa, que era monitora de autoescola e estaba embarazada naquel momento da súa única filla, tivo que deixar o seu emprego para coidar á súa parella, dependente para sempre. Manuel, que rexentaba unha empresa de camións para obras, non volveu xa a traballar. A súa vida transcorre agora no centro de día de Adace, pola mañá, onde recibe distintos tipos de terapias cos que intenta, día a día, recuperar o que o seu cerebro perdeu e pola tarde, na súa casa do Corgo, a maioría do tempo fronte ao televisor. "Manuel xa participou dúas veces non programa de Respiro Familiar. Foron excursións dun día a Pontevedra e a Vilalba e ben para o pero tamén para min. Este programa supón, sobre todo, para os coidadores, unha maneira de desconectar. É moi importante para nós ter, ao menos, un día ao ano non que deixes de estar preocupada porque coidar de alguén con dano cerebral supón moitas horas de axuda e supervisión", explica Vanesa.
A pesar do duro que pode ser afrontar unha situación así, Vanesa escolleu ese camiño. ela tomou a decisión, cando os médicos desahuciaban por completo a Manuel logo de 45 días en coma na Uci e propúñanlle a desconexión, de que era mellor seguir adiante por se algún día espertaba e recuperaba a consciencia. Así foi, Manuel estreou a Uci do Hula co seu caso singular dunha parada cardíaca que lle deixou un dano cerebral, pero o máis rechamante foi que este home comezou a respirar en por si e a pronunciar as primeiras palabras axiña que como saíu da Uci e pisou a planta de Medicamento Interno. O milagre, en certo xeito, produciuse.
"A Manuel déronlle dúas paradas cardíacas mentres durmía. Na primeira, de vinteún minutos, salveino eu porque me decatei de que non respiraba e comecei a facerlle unha masaxe cardíaca. Na segunda, foi ou desfibrilador que lle implantaron debaixo da pel. Desde aquela, sinto medo cada vez que adormenta pero nunca pensei que podería chegar ata aquí, que non sería só unha pedra enriba dunha cama, como me dicían os médicos. Daquela decidín non desenchufar e hoxe volvería a facelo, a pesar de todo", afirma Vanesa.
