A condición de indignado, tan estendida nos últimos meses, adquire todo o seu significado na persoa de Manuel Rei e a súa esposa, Delia. Tras o vivido no último ano, con gusto levarían por diante o sistema xudicial e económico. E non é para menos. Tras recuperar por mandato xudicial a casa que compraron hai uns anos na Rúa Lambas de Prado e que unha familia ocupou ilegalmente durante dez meses, o matrimonio atópase agora con que a compañía de seguros négase a pagarlle os danos porque non ten a total certeza de que non os provocasen eles mesmos.
«Dinnos que puidemos alugar nós a casa, ou levar os mobles a outra...», afirma Delia enche de rabia. A súa historia, sacada á luz polo Progreso. ocupou páxinas de xornais e minutos de televisión polo grotesco do caso, xa que unha xuíza arquivou unha primeira denuncia argüindo que non era posible coñecer a identidade dos okupas. Con todo, estes non tiveron problema en dar a súa versión -que un home lles alugou a vivenda- a este diario, que ademais foi testemuña da recuperación do inmoble e do estado no que o atoparon os donos: desvalixado, cheo de lixo e moi danado, con mármore e cristais rotos, o chan rallado, mobles esnaquizados...
A compañía de seguros, con todo, ten as súas dúbidas, tal como explicou a Manuel e Delia, que se desprazaron esta semana desde León, o seu domicilio habitual, para reclamar o que consideran que é seu. «Déronnos 1.800 euros, unha esmola, cando temos asegurada a casa desde hai anos en 72.000 euros, 60.000 polo edificio e 12.000 polos mobles. E cada ano subíndonos a póliza», asegura Manuel. A compañía rexeitou dar a súa versión porque o responsable da oficina de Lugo está ausente estes días, segundo informou un empregado.
Manuel e Delia cren que actuaron correctamente, xa que contactaron coa aseguradora para que enviase a alguén o día do desaloxo, polo que agora non entenden por que lles di que terían que denunciar o roubo e os danos nese momento. «Ese día estivo unha persoa que mandou a compañía e, tras ver como estaba aquilo, díxonos que podiamos sacar o lixo e limpar. Se vía que facía falta denunciar, ¿por que non nolo dixo?», pregunta o matrimonio, que non só perdeu bens, senón un fogar.
«A casa está limpita e pechada, pero non temos ánimo a arranxala. O do último ano foinos á saúde e aínda nos estamos recuperando», conta Delia, que do mesmo xeito que o seu marido, que tivo que ser hospitalizado, excede de longo os setenta anos. O que peor leva é que os okupas se fosen sen castigo -«sairían da miña casa e iríanse para outra», vaticina-, aínda que non menos doloroso é ter unha casa e non poder usala, di. «Xa non podemos pasar o verán en Lugo, e se vimos temos que quedarnos en casa de parentes», contan.
