ERA UN 2 DE decembro de 1961 cando un novo sacerdote, Luís Soto Camiño, chegaba á parroquia lucense de Albeiros. Facilmente distinguible pola súa sotana e o seu áxil andar. Acompañado de José Seoane, foi durante 54 anos párroco, guía e referente espiritual para miles de persoas.
Sacerdote virtuoso e exemplar. Querido e apreciado na parroquia e en toda a cidade. De ampla cultura, universitario salmanticense, mestre (como querían ser chamados os do antigo maxisterio), posúe ao mesmo tempo unha cativadora sinxeleza e proximidade.
Como párroco impulsa e constrúe naquel barrio, xa de identidade definida, un novo templo parroquial.
A súa casa e o seu despacho na parroquia son fogar e acollida, que tanto regulariza situacións a marxinados, atende necesidades básicas dos desfavorecidos, como dá consolo e ánimo espiritual a todos. Sempre, como persoa de ben, envolvida en discreción e humildade.
Testemuño indiscutible do seu esmerado servido, sacerdotal e humano é o afecto a todos os seus fregueses e amigos. A el súmome para seguir as súas pegadas.
Felicidades don Luís, neste xubileo. Xubileo aos seus 91 anos, no que temos moito que agradecer e festexar.
