Lugo xa trata todas as augas residuais e o río poderá baixar limpo en dous meses

ADE0908P132F5.JPG
photo_camera ADE0908P132F5.JPG

A nova depuradora de augas residuais de Lugo, recentemente posta en marcha, xa trata o dobre de líquido que a súa predecesora. A planta depura uns 110.000 metros cúbicos de líquido ao día -a súa capacidade é de 320.000-, mentres que a vella só trataba uns 50.000. A cantidade restante nin sequera chegaba á planta, senón ao río. porque parte dos colectores xerais eran vellos e non daban abasto. Coa nova planta, entraron en funcionamento os novos colectores.

A depuradora está en proceso de posta en marcha, xa que parte do tratamento é biolóxico e a xeración das bacterias que se comerán' os microorganismos que leva a auga leva un tempo. A previsión é que, se non hai ningún contratempo, en dous meses o líquido que se verta ao río achéguese moito xa aos niveis de calidade que marca a lei, indica o enxeñeiro José Piñeiro.

De todos os xeitos, o feito de que a cidade sexa capaz de tratar todas as augas residuais que xera xa é un avance importante respecto da situación anterior, na que máis da metade perdíase antes de chegar á depuradora.

A planta nova planta recibe unha media de 885 litros por segundo, aínda que en días de choiva sobe a 3.600 e está preparada para recibir ata 4.300, fronte aos 600 litros por segundo da vella.

A maior capacidade e o feito de que todas as partes metálicas son de aceiro inoxidable son as primeiras diferenzas que saltan á vista entre ambas as plantas, pero hai máis. A nova depuradora está totalmente automatizada, polo que non só se fai máis cómodo o traballo para os operarios senón que todos os sensores e motores pódense gobernar desde o edificio de control.

Outra das grandes diferenzas é que a anterior depuradora eliminaba só materia orgánica, mentres que esta tamén retira o fósforo e o nitróxeno. é obrigado eliminar estas sustancias porque a planta está nunha zona sensible debido á proximidade de encoros. Estes nutrientes, en altas concentracións, son os que provocan algas nos encoros.

Pero, ademais, no caso da planta lucense, o fósforo e o nitróxeno elimínanse de forma biolóxica. Trátase dun método ideado en Sudáfrica nos anos oitenta pero que ten moi pouca aplicación -na maioría das plantas obrigadas a tratar estas sustancias faise con elementos químicos- polo custo de construción das instalacións, aínda que logo a explotación é máis barata porque só se necesita osíxeno, apunta Piñeiro.

A forma dos decantadores e as recirculaciones da auga propician que os microorganimos váianse acumulando en distintas zonas e váianse xerando novas bacterias que os irán eliminando. Na primeira parte faise sen insuflar osíxeno, na segunda empézase a meter e na terceira, airéase a auga con 5.000 difusores en cada depósito.

O tratamento biolóxico é a última fase da depuración. A auga sae sen o 97% da contaminación e reúne xa as condicións para ser vertida ao río. A día de hoxe aínda non se están conseguindo eses parámetros debido a que o reactor biolóxico aínda non funciona ao 100%. A proba é que, na última fase da liña de depuración, estes días pódese ver moita espuma na superficie. «é dos deterxentes que chegan na auga. Aínda non hai suficientes bacterias para comerlla», indica Piñeiro.

Antes de chegar á fase biolóxica, a auga residual pasa por un longo proceso. Empeza cun desbaste groso, para impedir o paso de residuos superiores a 8 milímetros. Logo faise outro máis fino, para frear elementos de máis de 3 milímetros de grosor, sobre todo produtos hixiénicos, como tampones, comprimidas, preservativos... Este coado deixa patente o uso que a cidade fai da rede de saneamento. A semana pasada chegaron á depuradora oito pitos desplumados, que probablemente foron tirados ao colector a través dunha tapa de rexistro. Por esta vía chega tamén con frecuencia material de obra.

O seguinte paso é a eliminación de area, levándoa cara ao fondo e logo concentrándoa para quitarlle o máximo de auga posible, e as graxas, que rompen con determinados movementos e levan á superficie.

A continuación, a auga pasa aos decantadores primarios, onde se seguen coando flotantes e levando os lodos ao fondo, para a continuación pasar á zona de reactor biolóxico e decantadores secundarios. Ésta é a última fase dun proceso de depuración que de momento controla a Confederación Hidrográfica pero do que proximamente se fará cargo o Concello a través da empresa Gestagua.

SÓLIDOS
Extráense 6.300 metros cadrados de lodos ao día, que se reducen a 67

A nova depuradora de Lugo está a anos luz da que funcionou ata hai unhas semanas, tanto pola súa organización como polas súas características. Todas as tubaxes e instalacións eléctricas van por unha galería baixo terra que se estende ao longo da planta e todas as zonas de xeración de cheiros están cubertas e os lugares máis críticos teñen torres de lavado do aire, ás que chega a través de tubos. Utilízase acedo sulfúrico, hipoclorito e hidróxido sódico e realízanse unhas oito renovacións de aire por hora.

O edificio de manipulación de lodos é un dos lugares, xunto aos depósitos aos que chegan as augas residuais, onde se xeran máis cheiros. é tamén unha das fases que presenta maiores diferenzas coa vella depuradora polo avanzado dos sistemas.

O proceso empeza co espesado dos lodos. Os que chegan dos decantadores primarios se espesan por gravidade e os que proceden dos secundarios, por flotación. A continuación mestúranse e levan aos dixestores, onde, debido á ausencia de osíxeno, descomponse e, á vez, xeran biogás que logo se reutiliza para quentar os dixestores.

A esa materia descomposta, primeiro quítaselle a auga con máquinas centrifugadoras, deixándolle unha aparencia de fideos secos. Despois introdúcese na máquina de secado térmico, que se diferencia doutras plantas en que seca a baixa temperatura. O lodo sae a uns 50 graos, cando o habitual é que as máquinas traballen a 200 ou 300, e a través de transporte pneumático chega á zona de refrixeración.

Cando a materia baixa a 30 graos almacénase en colectores similares aos de obra cun sistema deseñado sobre a marcha para esta planta. Pésanse e, cando están cheos, móvense automaticamente.

Comentarios