En poucos proxectos aprécianse tan claramente as consecuencias da improvisación e a rivalidade política aplicadas á xestión da cousa pública como na curta, pero azarosa, historia dos centros tecnolóxicos en Lugo. Ata a data empregáronse máis de 15 millóns de euros en habilitar as sedes dos dous que operan na capital: a aula de Produtos Lácteos, que é parte do Instituto de Investigacións e Análises Alimentarias da USC e na que se investiron dez millóns, e o Centro Tecnolóxico Alimentario (Cetal), dependente do Ministerio de Agricultura, cuxas instalacións, nas que aínda falta boa parte do equipamento, custaron xa 5,75 millóns de euros.
Desde hai catro anos inténtase unir os dous entes para que operen como un único centro tecnolóxico, pero non está claro que iso vaia ser así e, aínda que o fose, a planificación a golpe de xiro político supuxo un custo moito maior que se desde o primeiro momento deseñouse unha estratexia unificada.
O proxecto do edificio do Cetal houbo de modificarse para facelo confluír coa sede da aula de Produtos Lácteos, que se construíu na parcela contigua. Os dous inmobles non só están unidos por unha pasarela senón que ademais o do Áula Láctea apenas ten dependencias administrativas, que están situadas no Cetal, e ambos comparten as redes de subministración de servizos. Se a fusión non chega a producirse -está pendente dun informe do Ministerio de Facenda que podería ser negativo-, estarían obrigados a asinar, polo menos, un acordo de convivencia.
O CETAL, AO RALENTÍ
A pesar de que as previsións políticas debuxábanlle un futuro prometedor, o Cetal tivo que ir buscando o seu sitio, e aínda non o atopou plenamente. Así como a aula de Produtos Lácteos ten unha traxectoria de vinte anos plenamente enfocada ao sector lácteo, o Cetal foi tenteando distintos campos. No último ano fíxose cargo do Observatorio de Prezos do Sector Lácteo e colabora con outros centros nun proxecto para desenvolver un sistema de control de calidade do aceite de oliva, pero nada lle reporta ingresos aínda porque falta o corazón da súa potencial actividade investigadora, o laboratorio de seguridade alimentaria, cuxo principal destino, agora mesmo, parece ser a análise de produtos agrícolas para a detección de patógenos.
