Antes de ser personaxe televisivo Alberto Chicote cegou coa súa cociña de fusión en Nodo e Pan de lujo, que deixou en 2012 para centrarse en Top Chef e Pesadilla en la cociña. En 2014 abriu a súa primeira taberna 'japocañí', Yakitoro, e xa vai a por a segunda, con éxito asegurado.
Non estraña a alta cociña porque o que hoxe lle pide o corpo a este cociñeiro afable, con sentido do humor, intenso e tan amante da cultura como do rugby é dar para comer "rico e a prezos alcanzables". Neste momento da súa carreira non busca estrelas (Michelin) pero ten o respaldo dun público que enche o seu local e demanda fotos sen parar durante esta entrevista con Efe.
En xuño de 2014 abriu o seu primeiro Yakitoro en Madrid e vai a por o segundo. Cal é o seu segredo do éxito?
Está aberto todos os días da semana e non houbo nin un servizo que non enchamos, estamos moi orgullosos. Non sei se hai un segredo, pero nós o que facemos é ofrecer ao público algo alcanzable, divertido e delicioso. Igual alguén o abre con estas premisas e non é éxito.
Cando todo o mundo pensaba que ía ser o 'cojogastrorestaurante' do da tele, aparecemos con algo moi ao alcance de todo o mundo, moi desenfadado para que se vés a Madrid -temos moito turismo interno de público- ou estás a pasear pola Gran Vía, comer rico coa familia non che supoña un problema económico.
Haberá novidades na carta?
Non, será igual. Imos abrir en Castellana 130, porque hai parte de público do norte da cidade ao que o da rúa Reina lle pilla máis a desmán. Será algo máis pequeno, e só resolvemos de mellor xeito técnico e estética as mesas, que teñen unha piscina de xeo para as cervexas.
É divertidísimo abrir un sitio novo. Nun par de meses gustaríanos abrir, pero non sei se chegaremos. E é que non hai negocio neste país que non se abra cando o pintor está a rematar algo, porque se non, non abres nunca.
Pensa en abrir Yakitoro fóra de Madrid?
Encantaríame. O noso plan desde o principio foi ese. Creo que hai espazo para un terceiro en Madrid e o seguinte paso dalo fóra, dentro de España ou non, porque este formato -non direi que moi ben pensado pero si moito tempo pensado- ten cabida en Londres, Berlín ou Nova York, pero iso co paso do tempo.
Yakitoro está aberto todos os días e non houbo nin un servizo que non encheramos, estamos moi orgullosos. Ofrecemos ao público algo asequible, divertido e delicioso
Cociña no seu restaurante?
Moita xente vén esperando ver a Alberto Chicote. Cando veño, que son moitas veces, se non estou a gravar ou traballando noutras cousas, cociño polas mañás porque todo o mundo demanda fotos, saúdos...
Nun principio cociñaba durante o servizo, pero viña moitísima xente que quería saudarme e tiña que desatender a cociña. Estar en misa e repicando non é boa idea. Teño a xente de máxima confianza á fronte da cociña e da sala e eu veño a maioría dos días á primeira hora para cociñar, deseñar novos pratos e cando arrinca o servizo dedícome ao que a xente demanda de min.
Como será a nova tempada de Pesadilla en la Cocina?
Non sei a data da estrea, decide a cadea e, aínda que soe a coña, decátome en Twitter, onde son moi activo. O que si sei é que, aínda que pareza imposible, a quinta tempada é bastante mellor que as anteriores porque a produtora fixo un labor de casting espectacular, viaxamos a lugares moi particulares, a restaurantes e sitios moi diversos.
Fixemos por primeira vez un cámping, algo que me molaba porque eu son campista; o restaurante dun barco de recreo, en Utrecht (Países Baixos) gravamos un pedazo de programa... Veremos sitios moi diferentes e con problemas moi diferentes. Hai xente que di que só imos a restaurantes moi guarros e non é verdade, hai problemas moi diferentes. Vaivos encantar.
Que é o peor que viu nun restaurante?
Moita xente pensa que a sucidade, un bicho, pero non. Iso é consecuencia de desidia, desgana e falta de interese. Cando un se atopa cun propietario que perdeu a ilusión, as ganas, que o desánimo o invade é cando tes un labor duro por diante. Limpar unha cociña é fácil; facer entender que aplicarse, esforzo e traballo son unha vantaxe é o máis complicado.
A quinta tempada de Pesadilla en la Cocina é bastante mellor que as anteriores porque a produtora fixo un labor de casting espectacular
Que lle diría a quen critican formatos como Top Chef, do que xa se anunciou que haberá cuarta tempada?
Top Chef e MasterChef achegaron un mundo descoñecido a un gran público e mostraron que hai xente á que a cociña lle apaixona. Top Chef descobre a xente que exerce a súa profesión e sente verdadeira paixón polo que fai e isto engancha moitísimo.
Espertouse un gusto por cociñar enorme e un ponse unha medalla no peito por iso. Con que haxa unha persoa que nunca cociñou e que por ver isto púxose a facer biscoito na súa casa, xa é a hostia.
Todas as cadeas teñen a un cociñeiro, pero La Sexta arriscouse a metelo en prime time. Ata entón estaban aí, sen molestar, Con las manos en la masa, os programas de José Andrés, Arguiñano e etcétera, pero de súpeto La Sexta coloca un programa que tampouco é de cociña pero si de cociñeiros en horario de máxima audiencia e é cando se destapa o tarro das esencias.
Tamén explicou en programas de Antena 3 o por que dos prezos dos alimentos e desmontou mitos da cociña. Non lle dá medo de que a audiencia se canse de verlle?
Non, medo non, porque o día en que a xente considere que o que fago non merece a pena ser visto deixarei de facelo e seguirei co meu. Recibín isto como unha sorpresa. Primeiro foi Pesadilla en la cocina e gústame, pásomo de escándalo. Neste momento estou sen gravar e agora non é que o bote de menos pero dentro de pouco...
Volverá á alta cociña?
Fíome moito do que me di o corazón e das cousas que me fan gozar. Non boto nada de menos porque con isto gozo moitísimo. Yakitoro fíxeno por necesidade vital e agora mesmo non sinto a necesidade de montar o 'cojogastrorestaurante' e buscar estrelas, paso de cualificacións.
A xente vén a Yakitoro e gózao moito e iso aliméntame. Co paso do tempo un aprende a gozar da familia e os amigos e cada día varro máis para casa e quero ser máis feliz. O que me ofreza felicidade afróntoo, o que non 'ata logo, Lucas'. Creo que todos deberiamos vivir así.
Como ve a alta cociña en España?
Brillante. A alta cociña deste país é fóra de serie. O que non é alta cociña, o nivel de restaurantes da rúa, deixa moito que desexar; deberiamos mellorar moito nese aspecto. España a nivel culinario é unha insignia que nos fai pasear polo mundo con orgullo, pero deberiamos de dar máis zapatilla ás bases, á profesionalidade de xente que traballa en restaurantes de menús, fixarnos máis na formación e en ter profesionais de maior calidade. Noutros países non ocorre isto.
Cando se perdeu?
Nunca o tivemos. Viño a vangarda, a creatividade e a imaxinación e grandísimas insignias, pero non conseguimos que todo o mundo que traballa nun restaurante teña unha formación mínima. Hai moita xente sen un mínimo de formación traballando en restaurantes, por desgraza.
