A pesar da paridade imposta nos cargos públicos pola Lei de Igualdade en 2007, as corporacións galegas seguen tendo moitas menos mulleres que homes. As eleccións de 2015 situaron a 1.379 edilas nos gobernos locais, unha taxa do 36,69% que, a pesar de estar por encima da media española, non alcanza o 40% establecido hai case dez anos. E o que é máis rechamante: apenas o 13% dos municipios están rexidos por alcaldesas: 42.
A evolución ao longo dos últimos anos, con todo, foi positiva. É certo que desde que a compostelá Concepción Pérez Iglesias tomou o mando do concello pontevedrés de Portas en xaneiro de 1925 —pouco máis dun ano despois do golpe de Primo de Rivera— ata a chegada da Transición, o número de rexedoras en Galicia, do mesmo xeito que a nivel nacional, foi máis ben anecdótico, pero a democracia trouxo consigo un tímido cambio de tendencia que aínda hoxe trata de consolidarse.
Tendo en conta que nas eleccións municipais de 1983 só seis mulleres fixéronse coa alcaldía, é fácil percibir a transformación. É certo que durante o goberno de Aznar o seu número estancouse entre as dez e as catorce, pero a chegada do PSOE coincidiu co que ata agora é o maior salto cuantitativo: pasouse das catorce rexedoras dos comicios locais de 2003 ás vinte e sete que foron elixidas só catro anos máis tarde. Apenas dous meses logo da aprobación no Congreso da Lei de Igualdade, o seu número duplicouse.
FALTA DE PODER. Co recente nomeamento da independente María Jesús García como alcaldesa de Sobrado, son 42 as mulleres á fronte dos 314 concellos galegos —un 13% do total—, o que deixa á comunidade segunda pola cola. Esta porcentaxe pouco ten que ver co de concelleiras, do 36,69%, superior ao estatal (35,57%). A conclusión máis obvia é que a pesar de que houbo un claro salto cuantitativo, hai traballo por facer no cualitativo. A falta dunha norma que estableza a posición que han de ocupar as mulleres nas listas relégaas a un segundo nivel, un extremo denunciado por moitas delas.
