Sargadelos alega que quixo evitar o ERE, pero que os empregados tiveron mala fe

Os representantes de Sargadelos afirmaron hoxe, durante o xuízo sobre o Expediente de Regulación de Emprego (ERE) nas plantas de Lugo e A Coruña, que fixeron "todo o posible, o humano e o divino" para evitar os despedimentos, pero que os traballadores tiveron "mala fe" e negáronse a negociar.

O responsable de Recursos Humanos da empresa, Javier Remeseiro, sentouse no banco do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) polo caso que terminou co despedimento de setenta traballadores nas factorías de Sargadelos (Cervo, Lugo) e O Castro (Sada, A Coruña).

Os sindicatos CC OO, UXT e CIG impugnaron o ERE de extinción co que se mostraron en desacordo desde o principio e chamaron a atención sobre diferentes irregularidades que se produciron, como que os empregados dos distintos puntos comerciais de Sargadelos, tanto a nivel galego como nacional, non tiñan representación sindical nin constancia do proceso.

A representante legal da empresa afirmou que esta fixo "todo o posible, o humano e o divino, para atopar unha solución e atopouse un muro", que foi a "mala fe" dos empregados por negarse, manifestou, a examinar a mala situación económica con once trimestres seguidos de descenso na actividade.

Durante o proceso, os avogados que representan aos traballadores aseguraron que "a empresa mantivo sempre exactamente a mesma postura sen que existise ningún tipo de ofrecemento ou alternativas para paliar os efectos deste despedimento colectivo", aínda que estas ofertas chegaron "logo da decisión final".

Tamén sostiveron que as dúas factorías non representan unha empresa común como din diferentes informes da inspección de traballo, unha causa que pensan que provoca a nulidade do ERE.

Na súa opinión, o que se buscou desde Sargadelos era facer un despedimento colectivo para evitar compensacións económicas pactadas previamente como as que se recollen no convenio colectivo.

Remeseiro dixo, sobre este asunto, que non sabe se "había convenio colectivo, pero nunca se aplicou para nada" e confesou que efectivamente había varios informes que "negaban a existencia do grupo de empresas".

No seu relato deixou constancia de que o persoal dos diferentes locais comerciais non tiña representación sindical e só foi informado do ERE de palabra, aínda que estes establecementos non están en concurso de acredores, un proceso que só afecta ao Castro e Sargadelos.

Primeiro fíxose un ERE de redución de xornada dun vinte e tres por cento, logo un temporal dun ano entre as dúas factorías, porque había excedente de produtos suficiente nos almacéns, e máis tarde expúxose o definitivo de extinción, que se topou coa oposición dos empregados.

"Non querían constituír a comisión representativa e non querían achegar absolutamente nada durante o período de consulta. Se enrocaron aí, só querían retirar o ERE de extinción, prexubilacións e un ERE temporal, querían manter o emprego custe o que custe e non valorar a parte económica. O único que buscaban era unha causa de nulidade, que faltase algún papel", subliñou.

A súa letrada engadiu que a empresa "tiña como obxectivo a recuperación económica que intentou cun ERTE, a venda de mobles e diferentes medidas co obxectivo de aumentar a facturación, aínda que todas foron infrutuosas".

O xulgado do Mercantil número dous da Coruña notificou o pasado 7 de abril que declaraba en situación legal de concurso voluntario conxunto ás entidades Fábrica de Cerámica do Castro e Sargadelos e constataba obrigacións vencidas e impagadas de ambas por case sete millóns de euros a 31 de xaneiro de 2014.

Comentarios