O pasado ano, o Concello de Vilagarcía propúxose dotar de piscinas ao aire libre á praia da Concha-Compostela e, en colaboración co Colexio de Arquitectos de Galicia, convocou un concurso que espertou o interese de técnicos de todo o territorio español e doutros procedentes de Portugal e de Londres. Así, presentáronse 61 propostas para facerse co deseño definitivo do proxecto e, finalmente, o mes pasado coñeceuse a iniciativa gañadora: Aquavai (imaxe principal). Trátase dunha idea dos arquitectos Alexandre Mouriño Fernández e José Carlos Nunes Oliveira, que, segundo o xurado, "destaca pola horizontalidade do deseño, que se dispón na mesma rasante do chan, e a sutileza do conxunto, conseguindo a plena integración na contorna sen provocar ningunha interferencia nin ruído na paisaxe".
Os autores da idea vencedora recibirán un premio metálico de 7.000 euros, así como a adxudicación directa da redacción do proxecto construtivo e a dirección da obra, un contrato valorado en 41.000 euros. O segundo premio, dotado con 3.500 euros, recaeu na proposta que levaba por lema Asteroidea; mentres que os dous accésit, dotados con 2.000 euros, foron para Terceira Paisaxe e para Oasis. A maiores, o xurado outorgou unha mención especial á proposta Petro 2.0 e sendas menciones aos proxectos Fiuncho e A volta do mar. Danse a coñecer todos estes deseños, nos que vangarda e natureza fúndense nun mesmo concepto.
Primeiro premio: Aquavai, un suspiro sobre a area
A proposta gañadora, chamada Aquavai, é obra de Alexandre Mouriño Fernández, de Vigo, e José Carlos Nunes Oliveira, de Portugal, ambos os pertencentes ao estudo AM2 Arquitectos. A actuación estrutúrase en catro zonas, sumando unha superficie de 2.092 metros cadrados. A principal é a das piscinas: unha lámina de auga de 432 metros cadrados situada a rentes do chan. Está previsto un vaso para adultos e outro para nenos, cunhas dimensións de 23x8 metros cada un, e un de chorros de aire, tipo hidromasaxe, de 8x8 metros. Contará cunha cuberta con apertura e peche que formará unha zona de descanso de 626 metros cadrados, accesos ao paseo de pés secos, duchas e lavapiés. Unha bancada complementa a infraestrutura. O deseño tamén propón unha zona de sombra, de 970 metros cadrados, mediante a plantación dunha liña de piñeiros entre a bancada e o paseo.
Así presentan os seus autores a proposta: "Hai paisaxes que nos deixan en silencio. Parecen perfectas, intocables. Parecen acabadas. Non lles falta nada. Tocalas pode significar corrompelas. De súpeto, permanecemos inquedos, inhibidos, pensativos.
Fronte ao esplendor do océano, nunca unha piscina deixará de ser unha fantasía, unha representación do desexo de posuír parte daquilo que non podemos dominar, ¡o mar!, unha atracción que, con todo, non poderá substituír nin eclipsar a presenza desa extraordinaria masa de auga.
Unha nova atracción de auga na praia debe a súa existencia á presenza incontrolable dunha auga maior. Consciente do tesouro que baña a súa cidade, o Concello de Vilagarcía de Arousa, na súa Estratexia de Desenvolvemento Urbano Sostible (EDUSI 2020), decidiu que, xunto ao legado de Neptuno, poderíase crear unha pequena porción de auga domesticada para goce da poboación.
Se o mar é tan valioso máis aló do que produce, se a súa presenza énos tan necesaria, se a súa visión sálvanos, ¿como podemos interpor algunha presenza entre el e a cidade? A proposta da piscina terá entón que ser delicada e silenciosa, case un suspiro sobre a area. Unha vez na praia sentimos a inmensidade dunha auga viva que abraza a xeografía sobre a mirada dunha cidade inmóbil.
Nada deberá perturbar o silencio do areal. O areal de cores ocres, salpicado polas acículas dos piñeiros, polo ocre oxidado do paseo marítimo – cores antigas, secos, ¡marabillosos! Calquera construción na area entre o paseo e o mar poderá desestabilizar o equilibrio da sublime vista que o Atlántico trae a Vilagarcía".
Segundo premio: Asteroidea, xeometría e materia
O segundo premio foi para a proposta Asteroidea, do arquitecto Pablo Ramos Alderete, de Majadahonda (Madrid). Unha plataforma de madeira levantada do chan 40 centímetros en forma de estrela, unha pérgola de mastros tensionados e tres piscinas diversas conforman este proxecto. A plataforma ofrece un banco en todos os bordos. As piscinas encóstanse a eses cinco brazos e ofrecen experiencias diversas en función da súa relación coa contorna, que é específica de cada unha delas. 
O obxectivo da proposta, segundo consta na memoria presentada, é "enriquecer o lugar a través da xeometría facendo visibles relacións inesperadas coa cidade, o mar, o porto, a praia e o ceo, á vez que se erixe como soporte de novas actividades recreativas facendo dun solar semiabandonado pero cheo de potencial un lugar novo cargado de usos posibles. Pretende establecer unha plataforma de usos compartidos que, máis aló dos estacionales das piscinas, supoñan un punto de encontro na praia e un lugar que se crave na memoria colectiva: entrañable, amable. A xeometría e a materia son os ingredientes que constrúen este novo lugar".
Primeiro accésit: Terceira paisaxe, unha intervención verde
A proposta de Jorge García Anta e Fernando Eiroa Lorenzo plantexa "o que Gilles Clément denominaba Terceira Paisaxe, un espazo de respecto, transición e equilibrio, construído a través dunha intervención verde, branda; un límite que integra. Proponse unha peza que non interrompa a continuidade da paisaxe e forme parte da contorna, da ría e, ao mesmo tempo que acolla no seu interior o espazo lúdico da cultura do baño iniciada en 1888 co Balneario da Concha. A súa forma circular establece unha relación de igualdade co espazo circundante e permite xerar zonas de descanso e sombra ao redor da auga. Os vasos incorporan un fondo flotante que, co seu peche, suxiren unha nova praza pública fóra de tempada". 
Segundo accésit: Oasis
Eloi Gonçalves exponse como pode unha estrutura urbana potencia
r a beleza natural dunha paisaxe e propón un deseño baseado nunha plataforma de madeira lixeira que conecta o paseo coa praia. Esta plataforma ten forma de círculo, cuxo interior é un oasis para gozar de actividades de recreo, principalmente de tres piscinas. Trátase dunha "estrutura urbana que durante o verán é unha piscina pública e pola noite ou no inverno un balcón sobre a praia da Concha".
Mención especial: Petro 2.0
O proxecto presentado por Patricia Sabin e Enrique Branco, de Sabin Branco Otero Arquitectos, consiste no "desenvolvemento do programa lúdico dentro dunha forma abstracta e pura que se pousa sobre a area, un círculo realizado con pezas prefabricadas que contén os tres vasos. A forma fai tamén un chiscadela á riqueza arqueolóxica da zona, podendo atopar petróglifos con composicións similares, de aí a lema elixido".
Mención: Fiuncho
O proxecto de Pablo Daniel García Carrillo e Manuel Fernández 
Curral, do estudo 27 Graos, é "unha oportunidade de introducir, xunto co deseño das piscinas descubertas, un proxecto de rewilding ou restauración natural, como un paso máis na mellora da praia". Así, "ofrece a recreación da área dunar na división entre a praia e a parcela, a través dun programa de implantación e cultivo de flora de areal, con especies autóctonas, mantendo e revalorizando o carril running".
Mención: A volta do mar
Adrián Álvarez González inspírase directamente na paisaxe da praia da Concha-Compostela e expón "un anel circular que conecte os fluxos de comunicacións lineais do paseo marítimo existente coa beira do mar. Trátase dunha volta de 360 graos que permite ao usuario obter unha visión panorámica da contorna". No que respecta aos vasos das piscinas, "proxéctanse elevados medio metro con respecto ao nivel da praia para evitar grandes movementos e contencións de terra". Ademais, proponse unha rexeneración da flora do areal". O obxectivo é "dotar á cidade dun novo uso sen esquecer a natureza do lugar no que se atopa".
