"Esa mirada sen arrepentimento dános a fortaleza necesaria para seguir loitando"

Centenares de persoas arroupan aos achegados de Sonia Igrexas na manifestación que a recorda cada agosto. A familia, que continúa con forza e esperanza, afirma que "o culpable" antes ou despois "recibirá o seu castigo"
Los asistentes a la manifestación, en la plaza de A Ferrería, tras la emotiva lectura del manifiesto. JOSÉ LUIZ OUBIÑA
photo_camera Os asistentes á manifestación, na praza da Ferrería, tras a emotiva lectura do manifesto. JOSÉ LUIZ OUBIÑA

"Ninguén está preparado para a desaparición dunha irmá, dunha filla, dunha nai, dunha amiga..., pero tampouco para mirar aos ollos" á persoa que presuntamente tivo algo que ver cos feitos "e contemplar neles ese sentimento de vitoria, de falta de arrepentimento, de convencemento de que se sairá coa súa sen castigo".

Mari Carmen Iglesias, irmá da moza desaparecida en Pontevedra hai xa nove anos, leu onte á noite o manifesto que deu inicio á posterior manifestación polas rúas da cidade, na que participaron centenares de persoas —quizais máis que nas últimas edicións— que quixeron arroupar á familia de Sonia "logo de nove duros e longos anos".

O feito de non saber que foi dela nin que a Xustiza puxese nome e cara á persoa culpable da súa desaparición continúa minando ás Iglesias. Con todo, afirmaron no manifesto, é "precisamente esa mirada" a que lles dá "a fortaleza necesaria para seguir loitando, para que algún día alguén valente fale do que sabe, do que viu, do que participou ou encubriu".

Non se renderán á espera de que transcenda "ese detalle, que parecía sen importancia, pero que pode ser a peza crave para completar o puzzle, saia á luz". Pasou case unha década desde a desaparición da nova dependenta, aquel 18 de agosto de 2010. Logo deste tempo, afirmou Mari Carmen, "as palabras para reclamar xustiza para a miña irmá Sonia vánseme esgotando, pero non as forzas, a esperanza ou os argumentos".

Os Iglesias esperan que "algún día alguén valente fale do que sabe, do que viu ou encubriu" e iso sexa a peza crave do puzzle

Tampouco perden "a esperanza de atopar o seu corpo, de saber que lle pasou e de poder porlle rostro, nome e apelidos a quen ou quen a arrebataron do noso lado", nin sequera "as forzas para seguir loitando por ela, ano tras ano, sen desalento e ata o final dos nosos días".

PURGATORIO

E iso a pesar de que nos últimos meses non se produciu ningunha novidade na investigación. Hai xusto un ano Mari Carmen confiaba en que, logo de abrirse o caso por segunda vez, tamén puidese ocorrer nunha terceira ocasión. Pero doce meses despois aínda non ocorreu. En xuño de 2018, sete meses logo dun espectacular rexistro na vivenda da expareja de Sonia, a xuíza o sobreseyó e, malia que a Policía segue a investigar, non achou novas pistas.

Malia que a Policía segue a investigar, non achou novas pistas

Afirma a familia que "os argumentos para ter a certeza de que o ou os responsables da súa desaparición, estaban cerca, axexando, esperando o momento na sombra, logo de espremer o seu sorriso ata marchitarla e créndose co dereito de non compartila con ninguén". é por iso que a irmá da vítima loita para que a impunidade "non sexa unha opción para o asasino de Sonia e da súa familia, porque a nós tamén non matou en vida, e sigue condenándonos a un purgatorio ao que non lle vemos final".

Os responsables da desaparición da moza "arrebatáronnos o sorriso, pero a da miña irmá Sonia seguirá empapelando as rúas de Pontevedra, ano tras ano, para recordarlles, que máis tarde ou máis cedo, recibirán o seu castigo". Os familiares da moza teñen "toda a vida por diante, a enerxía, a resistencia e a firmeza para esperar".

Tampouco se esquecen de agradecer a presenza de todos "os que estades aquí, como sempre", co seu "apoio incondicional". Sen el, "a nosa batalla sería máis difícil e solitaria". Por iso á familia lle reconforta saber que "Sonia tiña ao seu lado acodes que a querían tanto e que están dispostas a seguir dando a batalla por ela, por nós". A familia afai estender o seu agradecemento aos medios de comunicación, "que sempre tiveron un espazo nas súas páxinas e nos seus programas para que o caso de Sonia non caia no esquecemento, como tantos outros".

Apoio cidadán
A marcha, que tivo como lema‘Nove anos sen Sonia', partiu da praza da Ferrería logo de soar a canción 'Sonia espéroche', composta polo compositor Enrique Alvite, que fixo saltar as bágoas a máis dunha persoa, entre elas aos pais da desaparecida.

Portando unha pancarta coa lenda 'Todos somos Sonia', a comitiva continuou pola Peregrina, Daniel da Sota, Castelao, Sagasta, Joaquín Costa, Branco Porto e regresar por Benito Corbal, para finalizar no punto de partida. Houbo dúas pequenas paradas: unha ante a comisaría da Policía Nacional e outra en Benito Corbal, ante as portas de Massimo Dutti, o establecemento comercial no que Sonia, que no momento da súa desaparición tiña 37 anos e un fillo de nove, traballaba como dependenta.

Tanto na concentración inicial como no percorrido posterior non faltaron os momentos emotivos e as bágoas, pero tampouco os aplausos de apoio e as mensaxes de acompañamento para a familia. O rastro de Sonia Iglesias perdeuse o 18 de agosto de 2010, cando xa non acudiu ao seu posto de traballo.

Comentarios