A PERSEGUIDA depuración de responsabilidades políticas non despexará a incógnita de por que veu abaixo o paseo marítimo das Avenidas. Para resolver a ecuación hai que pór a lupa en dúas variables: a execución da obra, que segundo a axencia Efe data de 1994, e o seu mantemento durante as últimas tres décadas. E, ao mesmo tempo, hai que descartar outro par de factores: a antigüidade da infraestrutura e o peso que soportaba a mesma durante o malogrado concerto de Rels B.
A idade da pasarela non debería ser escusa, pois está sustentada por un armazón de formigón que debería resistir sen problemas décadas e incluso séculos. "É un material moi sólido que vemos intacto en estruturas de case cen anos, como pontes ou rañaceos", apunta a AGN a enxeñeira industrial e empresaria da construción María Casal, que forma parte de Executivas de Galicia.
María Casal, enxeñeira e xefa de obra: O estado das táboas de madeira non ten que ver pero si fai pensar que o formigón tamén estaba en mal estado
E do mesmo xeito que aguanta o paso dos anos, o paseo "tamén debería soportar, segundo os datos de obra, 600 quilos por metro cadrado. É dicir, o equivalente a oito persoas nese espazo, cando no concerto podería haber catro como moito", prosegue a enxeñeira consultada. Con ela coincide o profesor de Enxeñaría de Obras Públicas da UDC Manuel Herrador, quen, en declaracións á Radio Galega, ironiza con que "ou cada un dos asistentes pesaba máis de 200 quilos ou ben o peso non influíu en absoluto".
Así, para dar resposta a por que un paseo marítimo sostido por un dos materiais máis duradeiros do mercado crebouse provocando unha focha de case 700 metros cadrados hai que preguntarse, en primeiro lugar, se a obra executouse correctamente. "En casos como o de Vigo, en que unha parte da estrutura vai estar en contacto coa auga, hai que reforzar a capa de formigón que cobre as barras de aceiro. Isto quere dicir que se normalmente a capa é dun centímetro, ao estar no mar debe ser de catro. O que non pode pasar é que entre auga en contacto co metal, porque entón empézao a corroer e debilítao", explica María Casal.
A advertencia da enxeñeira, que tamén exerce como xefa de obra, pode explicar o sucedido no Marisquiño, aínda que tampouco é escusa, porque, segundo comenta, "a deterioración da estrutura non se dá dun día a outro, senón que é un proceso lento e comeza a exteriorizarse en signos moi visibles". É dicir, "aparecen gretas pronunciadas e franxas con óxido" que fan presaxiar que a infraestrutura non está en bo estado. "O formigón avisa antes de romper, e ademais grita", sintetiza a enxeñeira.
Manuel Herrador, profesor da UDC e experto: O peso da xente non influíu en absoluto no accidente a non ser que todos os asistentes pesasen máis de 200 quilos
É por iso que non ten dúbidas á hora de ofrecer o seu diagnóstico sobre as causas do accidente que se saldou con máis de 400 feridos. Aínda que empraza a esperar a que os técnicos da Policía Nacional que este martes peitearon palmo a palmo a zona do accidente extraian as conclusións do seu traballo, María Casal é concisa: "Houbo falta de mantemento".
Pero esa situación, lonxe de sorprenderlle, cualifícaa de moi "estendida" na comunidade. "En Galicia acabamos unha obra e esquecémonos dela ata que rompe. Non hai cultura do mantemento", reflexiona. Preguntada acerca de se a falta de revisións pode deberse á dificultade para acceder á infraestrutura ao estar situada no mar, a enxeñeira considera que "a súa localización non é escusa" xa que "cando baixa a marea gran parte queda ao descuberto e, ademais, non hai máis que levantar unhas táboas para ter acceso ao formigón"
Enrique Montenegro, asociación veciñal Elduayen: Levamos vinte anos queixándonos da deterioración do paseo e ninguén nos fixo caso. Parece que ten que pasar algo
A MADEIRA NON INFLÚE. Sobre este último punto, a deterioración do paseo de madeira que cobre o espigón —tan acusado que levou ao PP de Vigo a denunciar o seu mal estado días antes do festival— tamén se pronuncia María Casal, que conclúe que a pasarela de táboas non inflúe, pero si insinúa. é dicir, "non tivo nada que ver no sinistro porque non é máis que unha pel, un recubrimiento da estrutura de formigón. Pero o feito de que se atopase en tan mal estado fai pensar que, se a madeira non seguía ningunha pauta de mantemento, o que había debaixo, que non se ve, aínda menos", expón.
Nunha liña similar á da enxeñeira, Manuel Herrador lamenta a "aparente falta de conservación" na estrutura, á vez que recoñece que "é necesario cambiar o chip e comprender que cun adecuado mantemento pódense evitar avarías que acaban tendo un custo moito maior, xa sen falar de que ocorran accidentes como o do Marisquiño". E avoga pola necesidade de que "á marxe dunhas revisións periódicas, débese informar tamén aos operarios de limpeza que comuniquen calquera anomalía, como gretas e óxido, que observen durante o desenvolvemento das súas tarefas".
Rubén Pérez, Asociación de comerciantes: É unha sorte, dentro do malo, que isto ocorrese con marea baixa. Se estivese alta falariamos de traxedia
"VINTE AÑOS DE QUEIXAS". Mentres na area política prosegue a guerra para dar co responsable dun mantemento que parece que non levaba a cabo, os veciños quéixanse de que parecían ser "os únicos" que se daban conta do abandono das Avenidas. "Levamos vinte anos protestando e ninguén nos fixo caso", di o presidente da asociación de veciños Elduayen, Enrique Montenegro, que lamenta que "teña que pasar algo para que haxa solucións".
