O imperecedoiro espírito lucense do Orzán

Os policías de Friol, Burela e A Fonsagrada que trataron de rescatar do mar a un erasmus forman xa parte do ADN da Coruña, que os nomeou fillos adoptivos nunha homenaxe celebrada este xoves
Homenaje a los héroes del Orzán. CABALAR
photo_camera Homenaje a los héroes del Orzán. CABALAR

O friolense José Antonio Villamor, o burelense Rodrigo Maseda e Javier López, coruñés de raíces fonsagradinas, son os policías falecidos hai dez anos ao tratar de rescatar a un mozo eslovaco na ondada do mar herculino, unha traxedia que, en palabras da alcaldesa Inés Rei, converteu aos tres lucenses nun "símbolo da Coruña", que os nomeou fillos adoptivos a título póstumo. Nas augas que bañan a cidade flotará, para sempre, o espírito dos Heroes do Orzán.

"É un recoñecemento colectivo modesto en comparación co moito que eles nos deron en vida", aseverou a rexedora sobre a homenaxe que se rendeu onte na coraza que separa as dúas praias herculinas por antonomasia aos tres axentes, un tributo ao que engadiu emotividade unha solemne interpretación musical da Banda Municipal da Coruña. Nunha data, a deste xoves, que "A Coruña non esquece nin esquecerá nunca" e na que trasladou o seu agarimo ás familias dos policías, así como á do novo erasmus Tomas Velicke, a alcaldesa subliñou que os tres lucenses son «un símbolo» que demostra que "a sociedade ten quen a coide", e recoñeceu que "é un desafío" o "estar ao seu nivel".

Ante as familias, amigos e compañeiros dos homenaxeados, en representación da Policía Nacional interveu o xefe de operacións José María Esteban Curral, que rememorou a "incredulidade primeiro e o horror e espanto que viñeron despois" o vivido aquela tráxica madrugada na que os tres axentes foron "valerosos pero quizá pagaron un prezo demasiado alto e doloroso para todos" polo seu homérica acción.

O momento máis emotivo do acto protagonizárono as nais, que agradeceron o apoio cidadán, "a única forma de ir levando a dor"

A DOR DAS NAIS. O momento máis emotivo da homenaxe viviuse cando tomaron a palabra as nais dos heroes. Carmen, proxenitora de Javier, o axente de raíces fonsagradinas, agradeceu "o apoio e o agarimo que a xente nos brinda", que é a "única forma de ir levando" a maior traxedia á que se pode enfrontar unha persoa: sobrevivir a un fillo.

é unha dor compartida coa viúva deste policía, María Loreto López, que recordou aos tres axentes como "os policías que entregaron a súa vida polos demais e fixérono máis aló de calquera deber e obrigación", cunha actuación xenerosa que reflicte os "altos valores que deben rexer a sociedade". "Non quero que esta homenaxe estea presidido e impregnado dun sentimento de tristeza senón que se enxalce unha actuación exemplar e heroica", salientou.

A continuación volveu tomar a palabra unha nai rota de dor, Isabel Lozano, para exteriorizar como soporta a perda do seu fillo Rodrigo, de Burela. "Levámolo día a día, con esperanza, con ilusión, acordándonos deles todos os días e de como eran, de como era o meu Rodrigo", expresou coa voz entrecortada, antes de poder agradecer a homenaxe: "É bonito, calquera cousa que fagan é precioso para nós".

Quen non puido falar, entre bágoas, foi a nai de José Antonio, Amparo Vázquez, de strong <>Friol. 

OS SEUS COMPAÑEIROS. Ao final do acto, varios policías nacionais entregaron ás nais unhas esculturas para recordar a homenaxe do xoves. "Pasaron xa dez anos pero as emocións seguen estando aí", pronunciou un axente fronte ao monumento que recorda aos seus compañeiros, mostra do legado imperecedero que deixaron os tres heroes lucenses.

Comentarios