7.530 veciños da área sanitaria de Pontevedra e O Salnés lidan nestes momentos co coronavirus no seu domicilio. E non son os únicos . A estes súmanse un número (que non concreta o Sergas) de persoas que deben confinarse por ser contacto estreito dun positivo ao carecer da pauta completa da vacina ou tratarse dun paciente vulnerable.
O cambio de protocolo acurtou o prazo das corentenas e, salvo que persistan os síntomas, a norma xeral é que o "peche" dure sete días. Os positivos teñen dereito a unha baixa laboral durante este tempo, pero non así os contactos inmunizados, o que está a pór contra as cordas a unha infinidade de pais con traballo. Ademais, a incerteza golpea a moitas unidades familiares, porque comunicarse co centro de saúde custa e porque a chamada dos rastreadores non chega ou, polo menos, non en todos os casos.
"Dixéronme que me chamarían, pero sigo esperando"
Begoña López coñece á perfección as sombras do confinamento: o difícil que resulta a conciliación familiar e as deficiencias do sistema sanitario á hora de controlar e guiar sobre que facer cando xorde un positivo en casa.
Desde principios de decembro encadeou tres corentenas coas súas dúas fillas, de dez e nove anos. Un por mor dun contacto estreito e dous polo contaxio da súa filla maior, que tivo a "mala sorte" de infectarse en dúas ocasións no último mes.
Separada do pai das pequenas, Begoña tivo que facer malabares para coidar ás pequenas e poder ausentarse do seu posto traballo. A súa nai, a avoa das pequenas, sempre ten o brazo tendido para situacións de auxilio, pero o covid complícao todo, porque do mesmo xeito que a maioría, non quere expola. "é unha persoa maior".
Por sorte, no seu caso logrou interromper o seu emprego cunha baixa preventiva, pero se hai algo no que incide é na falta de información e o mal funcionamento dos rastreadores. Segundo conta a este xornal, a súa filla deu positivo nun test de antíxenos que fixo por precaución antes de acudir ao ortodoncista e, aínda que enseguida avisáronlle de que era positiva, ninguén volveu a contactar con ela. "Primeiro esperei, pero como vin que pasaban os días chamei aos rastreadores. Dixéronme que non me preocupase, que me chamarían, pero sigo esperando".
Ante a falta de indicacións e dado que a súa filla tiña febre chamou ao seu centro de saúde para solicitar cita á pediatra e, de novo, xurdiron cambadelas. "Foi imposible que me collesen o teléfono e na aplicación dábanme para o 15 de febreiro, así que tivo que ir a miña nai, que conseguiu que me atendesen antes".
Afortunadamente, as tres convivientes atópanse en bo estado, pero como sabe calquera que estea confinado con pequenos, Begoña, advirte que a experiencia é un reto. Co segundo trimestre en curso, toca facer manobras para seguir as clases online. E pór distancia entre dúas irmás afeitas a compartir espazo e tempo, porque por nada do mundo Begoña quere que a pequena tamén caia. "Outra corentena sería horrible".
"é un descontrol enorme, estamos abandonados"
Marta e Manuel, nomes ficticios, tamén tiveron que modificar as súas condicións de traballo porque os seus dous fillos, de 5 e 8 anos, son contacto estreito dun positivo, a coidadora de ambos. ela tivo que recorrer ao teletraballo e el viuse abocado a sacudir a axenda e cambiar quendas, aínda que segundo denuncia ambos o máis molesto é que se trata dunha corentena voluntaria, feita por boa "fe", porque no seu caso a Central de Seguimento de Contactos nunca contactou con eles.
A propia coidadora, contaxiada pola súa filla pequena, sinala que está "a piques de acabar a corentena e aínda non teño unha chamada de ninguén". "Chamei ao número dos rastreadoras, tomáronme os datos e dixéronme que se porían en contacto comigo, pero sete días despois seguimos á espera. Menos mal que non estivemos con síntomas, pero é un descontrol enorme".
"A conciliación depende da boa vontade dos teus xefes"
O día que un dos seus fillos deu positivo por covid, o xefe de Lorena Barros díxolle que fose á primeira hora á empresa a buscar un portátil e o móbil para teletrabajar. Máis dunha semana despois, a rutina desta nai dunha nena que cursa 3º de Primaria e un neno en 3º da ESO en dous centros da cidade, transcorre entre test de antíxenos, teletraballo e as clases online.
Lorena é traballadora de televenta na empresa pontevedresa Lago, á que se incorporou hai pouco máis dun mes. "Eu porque teño un jefazo que me deu facilidades para que traballe desde casa", explica. "O meu marido é autónomo e non pode parar, ao final a conciliación depende da boa vontade dos teus xefes, porque o médico tampouco xustifica que ti che teñas que quedar en casa, non danche a baixa", engade.
Desde que o seu fillo maior empezou cos primeiros síntomas ata este xoves, que recibiu o alta médica "sen PCR", a familia acudiu aos puntos de cribado e feito distintos antíxenos en casa, seguen o curso escolar a través da aula virtual e tratan de conciliar a súa actividade laboral coa atención aos nenos.
"Deixeinos en casa desde o primeiro momento por responsabilidade, aínda que o primeiros test deron negativo», relata esta nai moi crítica cos protocolos actuais, que resalta que en ningún caso fíxoselles PCR, aínda que si recibiron algunha chamada de seguimento relativa á situación dos menores.
"Notificamos os positivos, pero ningún médico púxose en contacto connosco". Agora queda esperar a que a pequena cumpra cos días que lle faltan para facer unha semana en casa para recuperar a normalidade. "Como deu positivo o sábado, ata o luns nada".
