Durante unha visita á feira gandeira de Adai, no Corgo, o entón presidente da Asociación Nacional de Criadores de Gando Vacún Selecto de Raza Rubia Galega (Acruga), Ricardo Pérez Rosón, levantou a un dos enormes sementais e invitou o conselleiro de Agricultura a acariñalo como facía el. "¡Toque, toque, conselleiro!". Con desconfianza e pánico a partes iguais, o alto cargo da Xunta apenas alcanzou a rozar o fuciño do animal. O xusto para a foto de rigor.
O conselleiro en cuestión era Juan Miguel Diz Guedes (Tui, 1953), quen por certo non duraría moito máis no cargo. á fronte do departamento de Agricultura, onde aterrou en 2001 para substituír a Cástor Gago como apagalumes da crise das vacas tolas, acabou en 2004 a súa amplísima traxectoria na Xunta. Foino case todo, aínda que sempre se sentiu máis cómodo na Consellería de Xustiza e Interior ou na Delegación do Goberno —onde se gañou a fama de home recto e con man dura— que entre cuadras e corredoiras. E é que no fondo parece lóxico que un licenciado en Dereito e criado no asfalto teña máis feeling cos antidisturbios que coas vacas.
TERCEIRO INTENTO. Diz Guedes, que levaba afastado dos focos moito tempo, volve agora á primeira liña como candidato de Cidadáns á alcaldía da súa Tui natal en maio. Faino, di, pola súa plena sintonía co partido laranxa e tras anos de divorcio absoluto co Partido Popular.
Un distanciamento que se fraguou xa no ano 2004, cando abandonou súbitamente a Consellería de Agricultura. Fiel escudeiro do delfín de Lalín Xosé Cuiña, á sombra do que creceu tanto no partido como na Xunta ou o Parlamento, Diz Guedes nunca dixeriu a sucesión de Manuel Fraga nin conseguiu un mínimo de sintonía con Alberto Núñez Feijóo e a nova dirección galega. Por iso, en 2006, comunicoulle a Rafael Louzán e a Mariano Rajoy a súa baixa no PP tras 16 anos militando.
Entón, o propio Fraga ironizara coa excesiva ambición que tiña o seu exconselleiro e o seu afán por determinados postos.
A ruptura co pasado político de Diz Guedes, lonxe de ser un cabreo puntual, foise agravando co paso do tempo, chegando ao seu momento culminante en 2007, cando fundou o partido Tudenses Unidos Independentes (TUI), co que logrou dous concelleiros nas municipais ao conseguir algo máis de 1.500 votos (14,2%).
Estas cifras deixárono lonxe da alcaldía —que xa ocupara entre xuño de 1987 e xaneiro de 1990 baixo as siglas de Unión Tudense— pero no fondo contribuíron ao que quería naquel momento: privar ao Partido Popular dunha maioría absoluta. Foi un pequeno triunfo para un Diz Guedes que ocupou o seu asento de concelleiro e, desde entón, decidiu desaparecer dentro do seu despacho de avogados tudense.
Agora, unha década despois, Juan Miguel Diz Guedes sae de novo á luz, no que será o seu terceiro intento de conquistar o bastón de mando dun concello cunha enorme tendencia histórica ás corporacións multicolor e que acaba de saír dunha moción de censura.
Moitas cousas cambiaron desde entón, tanto en Tui como no mundo da política, pero Diz Guedes é un deses animais da política que aprendeu xunto a Fraga, Cuiña, Louzán e compañía. Sábeas case todas e séntese con forzas xa non só para acariñar ao touro no fuciño, senón para collelo polos cornos.
