Unha tempada de apuros cun final feliz para que a ilusión polo Lugo renaza na cidade. Un curso futbolístico no que os vaivéns acabaron coa chegada de Juanfran García ao banco para reactivar ao equipo. O valenciano logrou convencer ao vestiario de que a permanencia era posible e, xunto coa súa capacidade para aproveitar o rendemento individual de varios futbolistas, o cadro branquivermello endereitou un rumbo para acelerar no momento adecuado. O parón pola pandemia de Covid-19, o bajón experimentado por outros rivais e a igualdade da categoría foron outras claves para unha campaña que permanecerá na memoria pola súa mestura de agonía e éxtase.
O 'efecto Juanfran'
Non foi Juanfran o único técnico na tempada lucense. Nos últimos anos foi unha tendencia os cambios de adestrador. Se a pasada campaña xa foron tres -Javi López, Monteagudo e Eloy Jiménez- os que pasaron polo banco do Ángel Carro
A aterraxe de Juanfran a falta de seis xornadas cambiou a un equipo que era vixésimo a tres puntos da salvación nun conxunto fiable. Neses seis duelos, o Lugo non só conseguiu catro triunfos e dous empates, senón que mostrou unha alta capacidade para competir, un guión de xogo baseado no fútbol directo, a neutralización dos rivais e a pegada dos seus futbolistas ofensivos.
El Hacen e Cristian Herrera
As actuacións individuais foron fundamentais nos momentos clave da tempada. El Hacen chegou no mes do xaneiro procedente do Valladolid B e o seu rendemento foi inmediato. Ademais da súa capacidade para equilibrar ao equipo e axudar no despregamento físico da medular, o mauritano sumou unha sorprendente capacidade para chegar desde a segunda liña. Anotou cinco goles que lle valeron ao Lugo para vencer en catro partidos e empatar noutro. é dicir, nove puntos chegan dos seus goles.
Xunto ao africano, Cristian Herrera foi imprescindible para entender a salvación do Lugo. O gran canario foi o máximo goleador do equipo con doce tantos. Os últimos catro valeron por unha permanencia ao ser decisivos ante o Xirona, o Tenerife e o Mirandés.
Mercado de inverno
Tras unha confección do persoal que deixou dúbidas no verán e non funcionou na primeira volta da liga, o mercado de inverno permitiu reactivar ao equipo nalgúns tramos con Curro Torres e, a posteriori, foi clave para Juanfran. Dous nomes sobresaen no mes de xaneiro: Kravets, El Hacen e Jaime Seoane. O futbolista madrileño foi un pulmón no centro do campo e permitiu dar osíxeno a unha medular que mesturaba a experiencia de Pita e Seoane coa mocidade duns irregulares Jaume Grau e Álex López. Pola súa banda, o retorno do carrilero ucraíno permitiu ao equipo contar cunha arma ofensiva nova grazas á súa potencia e precisión nos centros laterais, ademais dunha adaptación e implicación inmediatas polo coñecemento do club e a cidade. No apartado contrario estivo Lass Bangoura, cuxo rendemento foi case nulo nos meses que estivo en Lugo.
Ander Canteiro
A meta navarro foi outro dos grandes alicerces sobre os que se sustenta a salvación branquivermella. A pesar de partir como suplente de Varo, debutou ante o Mirandés en Anduva para pechar o círculo fronte aos burgaleses o día que se certificou a permanencia. O seu bo papel baixo paus salvou os mobles ao Lugo en varios partidos, o que lle permitiu sumar puntos valiosos para o obxectivo. Sempre seguro, con apenas erros, fiable baixo paus e no xogo aéreo e sólido no man a man, Canteiro foi clave para os tres técnicos do Lugo.
Parón pola pandemia
A 2019-2020 foi a tempada máis atípica dos últimos anos no fútbol español. O parón desde o 6 de marzo ao 13 de xuño obrigou aos equipos a reinventarse en catro meses, a cambiar as dinámicas nas que estaban inmersos e adaptarse rápido á nova realidade. O conxunto branquivermello freou un bo momento cando o estado de alarma conxelou o fútbol por catro meses. Sumaba cinco xornadas sen perder cando se confinou á poboación e custoulle arrincar, a pesar do triunfo en Santander. Tres derrotas en catro encontros complicaron ao Lugo ata que a chegada de Juanfran deulle a volta á situación.
Liderado no vestiario
O papel dos veteranos foi clave nun tramo final onde a tensión e a situación clasificatoria apremaban. O liderado de capitáns como Carlos Pita, Fernando Seoane, Iriome ou Manu Barreiro, xunto co carácter de futbolistas curtidos como Peybernes, Djaló, Canella ou o mesmo Campabadal permitiron outorgar un colchón de seguridade a mozas como El Hacen, Jaume Grau, Yanis Rahmani ou Hugo Rama. Baixo a manta dos futbolistas con máis peso creouse un grupo unido, no que a implicación acabou sendo clave.
Afundimento dos rivais
Xunto ao gran rendemento do Lugo nas últimas xornadas, a salvación tamén pasou polo afundimento de rivais directos como o Dépor. Os herculinos sacábanlle seis puntos ao cadro branquivermello cando chegou Juanfran para acabar por baixo logo de tres derrotas seguidas. O Numancia, o Albacete e a Ponferradina foron outros equipos que acabaron nunha crise de xogo que os situaron por detrás na última xornada. O cadro berciano estaba dez puntos por encima o día que aterrou o técnico valenciano, mentres que os sorianos xa estaban en crises antes do parón.
