Os médicos forenses declararon este venres no xuízo polo asasinato de dous nenos ocorrido en Godella (Valencia) en 2019 que Amiel presentaba as mesmas lesións que recibiría tras caerse dun quinto piso ou un accidente de tráfico, producidas por golpes "tremendamente violentos".
Catro profesionais do Instituto de Medicamento Legal e Ciencias Forenses da Generalitat declararon na quinta xornada do xuízo por xurado que se está seguindo por estes feitos na Cidade da Xustiza de València.
Todos coincidiron en sinalar que os dous pequenos morreron probablemente nas proximidades da piscina que está situada a poucos metros da casa na que vivían cos seus pais. O modo en que se produciron os crimes permite pensar que poderían ser cometidos por unha soa persoa, o que non supón descartar a intervención de dúas, explicaron tamén.
Aqueles golpes incluso chegaron case a partir en dous o cranio do neno, e foron compatibles con que alguén golpease ao pequeno contra o bordo da piscina. Respecto da nena, apuntan igualmente a que faleceu tamén por traumatismo cranioencefálico severo, que lle causou a morte de modo moi inmediato. Foi producido por un obxecto pesado, por exemplo un pau ou bastón.
As mortes producíronse entre as 22 e as 4 horas daquel 14 de marzo, e ocorreron en poucos minutos.
Os informes psiquiátricos forenses achegados á causa, aos que tivo acceso Efe, consideran que Gabriel, o pai, non padece enfermidade nin deficiencia mental algunha, nin tampouco síntomas de trastorno da personalidade; mentres que María, a nai, si que presenta "unha grave descompensación mental de tipo psicótico, que precisa dun ingreso psiquiátrico para a súa avaliación, diagnóstico e tratamento".
O responsable de Homicidios da Garda Civil que desenvolveu a investigación por este dobre parricidio considerou na súa declaración do xoves ante o xurado que é "pouco probable", polas dimensións da casa na que se produciu o crime e a contorna tranquila, "que un dos dous proxenitores matase os nenos sen que o outro o soubese".
O fiscal pide 50 anos de prisión (25 anos por cada asasinato), cun máximo de 40 anos de encarceramento, para o pai, e o mesmo tempo de internamento nun centro psiquiátrico para a nai, por padecer esquizofrenia e ter alteradas as facultades que farían posible a súa imputación.
Aínda que os acusados bótanse a culpa mutuamente, a acusación pública considera que o pai foi, como mínimo, inductor, e que non é crible que aquela noite durmise sen decatarse do que estaba a suceder cos seus fillos.
