O proxecto de lei orgánica de modificación da LOE, a Lomloe —coñecida como lei Celaá—, quedou definitivamente aprobado este mércores no último pleno do Senado de 2020, sen que se lle incorporase ningunha emenda na Cámara alta. Queda así derrogada a Lomce, ou lei Wert.
A nova lei educativa, a oitava aprobada en democracia, saíu adiante por 142 votos a favor, 112 en contra e nove abstencións co mesmo texto que chegou do Congreso. Agora debe publicarse no Boletín Oficial do Estado (Boe).
Apoiaron o texto final da lei PSOE, ERC, PNV, Compromís, Mes per Mallorca, Adiante Andalucía, Geroa Bai, Más Madrid e En Comú Podem. En contra votaron PP, Ciudadanos, Vox, Coalición Canaria, UPN, PAR e Partido Regionalista de Cantabria. E abstivéronse Junts per Catalunya, Teruel Existe e Bildu.
A ministra de Educación, Isabel Celaá, mostrouse ao termo do pleno moi emocionada porque a Lomce ou lei Wert "xa é pasado" e agora dáse a "benvida" á Lomloe, que busca a equidade e a excelencia. Na votación, que acabou con aplausos, estivo arroupada por varios compañeiros do Executivo: Fernando Grande-Marlaska, Nadia Calviño, Teresa Rivera e José Luis Ábalos.
Máis información: Preguntas e respostas sobre os puntos máis polémicos da Lei Celaá
Celaá asegurou que a nova lei permite "avanzar" a todo o alumnado e que se sustenta en cinco principios: o interese do menor, a personalización do ensino, a coeducación, o desenvolvemento sostible e a dixitalización.
Despois de que o líder do PP anunciase hai unhas semanas que as autonomías gobernadas polos populares adiantarían a inscrición do próximo curso para sortear a lei Celaá e que as familias "poidan seguir elixindo libremente" o centro educativo dos seus fillos, a ministra subliñou este mércores que "estamos nun Estado de dereito, e as leis deben cumprirse". "Non podo nin sequera imaxinar que haxa unha comunidade autónoma que determine non cumprir unha lei. O Executivo saberá como facer segundo que cousas", dixo.
Para PP, Ciudadanos, Vox e UPN, con todo, a lei "nace morta" e critican especialmente a falta de "consenso" ou que o Goberno se vendese aos separatistas", eliminando a referencia ao castelán como lingua vehicular, para sacar adiante esta norma. Ademais, rexeitan especialmente que, ao seu xuízo, se ataque a "liberdade" dos pais a elixir centro, o ensino concertado, os centros de Educación Especial ou a Relixión.
Con UCD e José Manuel Otero como ministro. Introduciu un modelo democrático na organización dos centros docentes e por primeira vez reguláronse as asociacións de pais de alumnos.
Co PSOE e José María Maravall á fronte do ministerio. Cambiou o sistema de subvencións a colexios privados polo de concertos e contemplou o dereito de profesores, alumnos, pais e persoal de administración e servizos a participar na xestión dos centros, a través dos consellos escolares.
Co PSOE e Javier Solana á fronte de Educación. Elevou a idade da escolaridade obrigatoria aos 16 anos, rebaixou de 40 a 25 os alumnos por clase e estableceu o ensino de materias impartidas por profesores especializados, como os idiomas, música e educación física. Ademais, dividiu os ciclos académicos dos alumnos españois en Infantil, Primaria, Educación Secundaria Obrigatoria e Bacharelato.
Co PSOE e o ministro Gustavo Suárez Pertierra. Outorgaba aos centros maior autonomía e obrigaba aos concertados a admitir a alumnos pertencentes a minorías sociais.
Co PP e Pilar del Castillo á fronte do ministerio. O calendario de aplicación quedou aprazado por un decreto de maio de 2004 que aprobou o Executivo de Zapatero. O decreto mantivo en vigor algúns dos preceptos da lei e paralizou os máis comprometidos, como os itinerarios na Eso e o Bacharelato.
Co PSOE e como ministra, María Jesús San Segundo. Incluíu a materia de Educación para a Cidadanía. Pasábase de curso ao superar todas as materias ou con dous suspensos, como máximo, nese caso, o alumno debía matricularse das pendentes do curso anterior.
Co PP e o ministro José Ignacio Wert. Eliminou a materia Educación para a Cidadanía e a selectividade, substituída por avaliacións unificadas ou reválidas ao final de cada etapa non universitaria, que non entraron en vigor. Atribuíu ao Goberno central a definición do 65% dos ensinos comúns para as autonomías con lingua cooficial e o 75% para o resto.
Co PSOE e Isabel Celaá á fronte do ministerio. Elimina a referencia ao castelán como lingua vehicular da educación e prevé que os contidos básicos fixados polo ministerio non suporán máis do 50% dos horarios para as comunidades con lingua cooficial nin do 60% para o resto. Relixión sen materia alternativa e sen contar a súa nota. Valores Cívicos e Éticos en Primaria e Secundaria. En dez anos os centros ordinarios deberán ter recursos para atender alumnado con discapacidade. Elimínase a "demanda social" para crear centros concertados.
