Baltasar Garzón solicitou ao Tribunal Supremo a nulidade da sentenza que lle condenou a once anos de inhabilitación por intervir as comunicacións que varios dos imputados no caso Gürtel mantiveron en prisión cos seus avogados, ao considerala "gravísimamente errónea".
Nun comunicado no que anuncia a súa decisión, Garzón admite que, "na práctica, a inmensa maioría destas demandas de nulidade son desestimadas polos tribunais", polo que, se ocorre así no seu caso, interporá un recurso de amparo ante o Tribunal Constitucional.
A demanda de nulidade considera "gravísimamente errónea" a sentenza condenatoria do Tribunal Supremo, "en canto condénaselle por unha acción que non se atopa tipificada como delicto nas leis".
O texto di ademais que a condena se funda nunha interpretación das normas penais que supón unha desnaturalización absoluta do Código Penal, con grave quebranto da seguridade xurídica" e engade que a sentenza "descoñece o actual concepto de prevaricación en aspectos esenciais do" mesmo e que construíu "á medida" o delicto polo que se lle condenou.
Garzón agrega que a resolución do Supremo "supón a porta aberta a calquera xuízo e condena por prevaricación por calquera discrepancia xurídica seria de calquera xuíz co xuíz instrutor e logo coa sala sentenciadora" e que "desnaturaliza por completo a excepcional figura da prevaricación" prevista no ordenamento xurídico español.
A demanda sostén que a sentenza é "arbitraria, irrazonable e manifestamente inxusta", que "incorre en contradicións internas insalvables" e que o Supremo "partiu previamente dun designio incriminador" en relación con Garzón, "vulnerando a esixencia de imparcialidade subxectiva e obxectiva exixible a todo órgano xurisdiccional".
Así, di que os maxistrados que lle condenaron prexulgaron "a cuestión da culpabilidade do acusado á luz de consideracións alleas ao acto do xuízo, xa que da lectura da sentenza parece que incluso non se celebrou practicamente xuízo algún ou que este foi por completo irrelevante para a sentenza, que segue literalmente o criterio dos autos do xuíz instrutor".
Para rematar, Garzón sinala que a sentenza "vulnera a independencia xudicial" porque "supón a criminalización da posición xurídica contraria á do tribunal superior".
Neste sentido, a demanda sinala que, en lugar de acudir " lexítima canle do sistema de recursos" para combater as resolucións ditadas por Garzón, recorreuse " indebida criminalización da súa conduta, con expulsión incluso da carreira xudicial, o que supón a negación flagrante do núcleo básico da independencia xudicial".
Na sentenza, notificada o pasado día 9, os sete maxistrados que formaban o tribunal estimaron por unanimidade que, ao acordar escóitalas, Garzón adoptou unha resolución inxusta e restrinxiu o dereito de defensa dos imputados "sen razón algunha que puidese resultar minimamente aceptable".
"A Xustiza obtida a calquera prezo termina non sendo Xustiza", afirmaba a resolución, que tamén dicía que Garzón admitiu "prácticas que nos tempos actuais só atópanse nos réximes totalitarios, nos que todo se considera válido para obter a información que interesa, ou se supón que interesa, ao Estado".
O pasado luns, a Comisión Permanente do Consello Xeral do Poder Xudicial (CGPJ) fixo efectiva a expulsión da carreira xudicial de Garzón como consecuencia da súa inhabilitación, decisión que será ratificada mañá polo pleno do órgano de goberno dos xuíces.
Garzón cualifica de ''gravísimamente errónea'' a sentenza de inhabilitación e pide a súa anulación
