"A xente ofrece as súas casas para acoller a persoas e animais"

Un economista da Palma que vive en Lugo e unha lucense que reside na illa explican como están a vivir a erupción do volcán
Carla Fernandez Campoy. DP
photo_camera A lucense Carla Fernández Campoy, co volcán ao fondo. EP

Manuel Morera é un economista da Palma que vive en Lugo e Carla Fernández Campoy é unha lucense que reside na Palma. Ambos nos contan como están a vivir eles e os seus familiares a erupción do volcán do Cume Vello. 

"A lingua de lava está a avanzar demasiado lenta, a menos velocidade do que unha persoa a pé"

Manuel Morera

"O domingo pola noite evacuaron á miña nai, pero polo risco que poden entrañar os gases". O economista Manuel Morera, natural da Palma e que leva máis de media vida residindo na capital lucense, está a seguir con relativa "tranquilidade" a erupción do volcán.

Esa relativa tranquilidade débese, segundo explica, a que os seus familiares están fóra de perigo e a que a lingua de lava está a avanzar a un "quilómetro e medio" de distancia da vivenda da súa proxenitora, sita na Lagoa, unha aldea que pertence ao municipio dos Llanos.

A súa nai, de 85 anos de idade, foi evacuada con só o posto, polo que este luns o seu primoxénito, que tamén vive na illa, solicitou autorización para acudir a casa a recoller aveños, o que puido facer acompañado dun axente da Garda Civil.

Esa preocupación foi onte á noite a máis cando os seus familiares e os seus amigos que residen na Palma, cos que está en permanente contacto, informáronlle que a lingua de lava parecía que se bifurcaba e que se podía aproximar á aldea de Todoque, polo que se podería levar por diante a moitas "máis casas".

Este economista explica que polas noticias que recibe desde a súa illa natal a lava está a avanzar "demasiado lenta", di que "a menos velocidade que unha persoa a pé", e que a lingua se vai ensanchando.

TESTEMUÑA EN 1971. Esta vez Manuel Morera está a seguir desde a distancia esta erupción volcánica. Pero si foi testemuña da anterior, que se rexistrou hai medio século, en 1971, no Teneguía. Recorda que entón, cando el tiña 11 anos, levouno o seu avó para que puidese vela.

Na zona pola que circula lávaa, segundo detalla Manuel Morera, abundan os cultivos de plátanos e, en menor medida, de aguacates e os gandeiros adoitan dedicarse á cativa de cabras, porque se elabora un coñecido queixo co seu leite.

Precisa que A Palma non é unha illa turística ao uso como as súas veciñas de Canarias. Si hai colonias de alemáns que a elixen para pasar o seu retiro dourado, unha vez xubilados ou cando están a piques de pasar á reserva laboral, e recibe a visitantes afeccionados ao sendeirismo atraídos pola súa ruta dos volcáns. Destaca tamén que é o escenario dunha proba deportiva extrema, a Transvulcania, de máis de 73 quilómetros de distancia, con participantes de todo o mundo.

A última vez que visitou a súa terra natal foi o pasado mes de decembro. Recorda que saíu de Lugo con neve, subiuse ao avión e cando chegou á Palma puido ir á praia.

O avance da lava cara ás casas
Lávaa diríxese a Todoque. CEDIDA
A lingua de lava diríxese cara a Todoque, unha localidade da Palma de máis de 1.300 habitantes. Vai pasar pola metade do pobo. Levará por diante, se segue a mesma dirección, casas, o centro de saúde, a igrexa, bares... Nesa zona hai colonias de vivendas unifamiliares de alemáns e leiras de plátanos. A instantánea, tomada desde un dron, é cedida por un amigo de Manuel Morera.

"A xente ofrece as súas casas para acoller a persoas e animais"

Carla Fernandez Campoy. DP

Tras máis de doce anos residindo na Palma, a lucense Clara Fernández Campoy está a vivir estes días unha situación que nunca antes experimentara. Pero faino desde unha distancia prudencial.

"A miña casa está ao noroeste da illa, en Punta Gorda, e xusto está o barranco das Angustias que me tapa toda a vista do volcán. O que vexo é o ceo máis gris", di esta instrutora de actividades deportivas que, no seu camiño á zona urbana da Palma, si ten a oportunidade de observar "este fenómeno" en directo.

"Xusto acabo de pasar o barranco e xa vexo a columna de fume e lava, pero ao ser de día non é tan rechamante como de noite", relata desde o outro lado do teléfono, "hai moitos coches na beiravía; todo o mundo está a parar a sacar fotos".

Os vídeos da erupción: entre a beleza e o desastre

A lucense explica que está "tranquila", aínda que as noticias da última semana que auguraban unha erupción fixo que ela e a súa familia puxésense en alerta: "Preparamos algunhas cousas irrecuperables: os papeis da casa, os álbums... e fixamos os andeis ás paredes", recorda, ante o incremento de movementos sísmicos que ela, nun primeiro momento, asociou ao "paso dun camión". "Aquel día non tiña nin idea do que pasaba, logo xa me foron contando pero resteille importancia", di.

Agora, a sensación que percibe é a de sentimentos "opostos, apenados pola xente que o está perdendo todo, pero doutra banda é unha experiencia única", asegura unha muller que entre os seus achegados só palpa a solidariedade: "A xente da miña zona está a mobilizarse para acoller a persoas e a animais nas súas casas".

"O palmeiro está nunha zona de risco, de desprendementos, o volcán activo... Xa viven con iso nos xenes", explica unha veciña máis da illa cuxas tres fillas xa son palmeritas. "A grande está Sarria coa súa avoa e virá, se lles deixan aterrar, o sábado, e ás pequenas ensinámoslles imaxes e aínda que lles soa de dar o tema no cole, aínda non son conscientes do todo", afirma.

Comentarios