No tradicional maletín, entre as pezas dun camión de xoguete, en cigarros perfectamente leados ou en simples bolsas de plástico aos pés do condutor, o diñeiro contante e sonante escápase" de España en coche cara ás veciñas Andorra ou Portugal e, incluso, chega a cruzar o charco en avión.
Imposible saber canto diñeiro sen declarar salgue do noso país, porque imposible é tamén parar a todos os condutores que se dirixen pola A-5 a Portugal e aos que entran en Andorra pola aduana da Farga de Moles, ou revisar un a un a todos os pasaxeiros que voan desde os aeroportos españois a Iberoamérica, Asia ou África.
Só nos seis primeiros meses do ano a Garda Civil no aeroporto barcelonés do Prat levantou un centenar de actas por pasaxeiros que sacaban de España, sen habelo declaralo previamente, cantidades superiores a 10.000 euros, cifra máxima que pode saír ou entrar libremente do país sen pasar pola Aduana.
Unhas actuacións que supuxeron, segundo sinalaron a Efe fontes do instituto armado no Prat, a intervención por parte dos axentes de 2,1 millóns de euros e 71.000 libras, polo que de seguir así este ano poderían superarse os 2,7 millóns de euros e 252.000 dólares detectados en 2013, cando a Garda Civil levantou nese aeroporto 126 actas por este motivo, ou os 2,8 millóns de 2012 (129 actas).
Cifras similares á media de diñeiro non declarado que se aprehende na aduana da Farga de Moles (Lleida), onde cada ano levan a cabo unhas 100 actuacións cun volume importante de aprehensións que suman máis de 3 millóns de euros, como di a Efe o tenente Alberto Branco, xefe do Resgardo desta aduana.
Outro punto quente para a saída do diñeiro en metálico é a fronteira de Caya (Badaxoz). A autovía A-5 é o traxecto que percorren os billetes ata Portugal, onde este ano a unidade de patrulla fiscal e de fronteiras da Garda Civil ha impedido que cheguen ata o país veciño polo menos 403.000 euros en catro actuacións, nas que se denunciou a dez persoas.
¿Quen o saca? O perfil é diverso e o motivo tamén. Desde o inmigrante que viaxa ao seu país de orixe e leva o diñeiro que gañou en España para a familia ou investir, ata o pequeno empresario do ladrillo que ingresa os seus beneficios en contas opacas de Andorra, por exemplo, ou o delincuente que blanquea o froito das súas actividades ilícitas.
Moita xente -sinala o tenente Branco- ve Andorra como un paraíso fiscal e elixe as súas entidades bancarias para depositar un diñeiro que obtén en España coas súas actividades económicas, pero que non declara ao fisco.
Trátase en moitas ocasións de empresarios cunha media de idade de entre 40 e 50 anos, altos directivos ou profesionais liberais, como avogados, que facturan en B.
Incluso persoas que non declaran a totalidade do diñeiro obtido coa venda de inmobles e ingrésano en contas bancarias de Andorra para dispor del cando queiran. Diñeiro negro que nunca vai ser branco. En suma, evasión fiscal.
Cara a Portugal, explican as fontes, sae diñeiro en metálico para comprar propiedades que se pagan en man "" ou adquirir roupa e artigos de imitacións de grandes marcas. Son pagos en negro cun diñeiro que, nalgunhas ocasións, transportan meros "correos".
Tamén é variado o perfil do pasaxeiro que voa con cantidades que superan o límite legal sen declarar. Moitos son inmigrantes que viaxan aos seus países de orixe con diñeiro que gañaron traballando.
A crise tamén deixou a súa pegada nestes casos e, como resalta a Garda Civil do Prat, dos ao redor de 20.000 euros que sacaban en época de vacas gordas, pasouse aos 12.000 ó 14.000 actuais.
Desde este aeroporto parten ao seu país moitos cidadáns asiáticos con importantes cantidades en metálico, así como membros de redes organizadas con diñeiro procedente do narcotráfico ou simplemente persoas que queren eludir ao fisco.
Non é fácil detectar o diñeiro e é a pericia dos axentes a que na maioría das ocasións dá ao traste cos desexos do evasor de levarllo a outro país.
A falta de cans suficientes adestrados na detección de diñeiro, o "olfacto" dos gardas civís non falla. A reiteración de viaxes polos pasos fronteirizos en pouco tempo, o nerviosismo ou contradicións nas respostas dos condutores ou pasaxeiros, ou a viaxe de madrugada dun matrimonio de aparencia normal son motivos de sospeita que finalmente deron "positivo".
E nese afán de pasar desapercibido para non levantar sospeitas, os métodos de ocultación do diñeiro son ata rudimentarios, como unha simple bolsa de plástico aos pés do condutor, o
